بررسی و ارزیابی مقایسه ای روش های سلول درمانی برای درمان بیماری های قلب و عروق

بیماری های قلب و عروق از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند. دلیل اصلی بیماری های قلبی از دست دادن غیرقابل برگشت سلول های عضلانی قلب است. امروزه برخلاف عروق خونی و دریچه های قلبی، عضله ی قلب جایگزینی ندارد. سلول درمانی، یک استراتژی نویدبخش با هدف استفاده از سلول برای بهبود عملکرد قلب و یا بازسازی قلب جدید، به طور گسترده بررسی شده-است. دو استراتژی برای پیوند سلولی در نظر گرفته می شود، شامل کاشت سلول در محیط طبیعی (تزریق سلولی) و روش نوین مهندسی بافت قلب و عروق. مهم ترین هدف در زمینه ی مهندسی بافت قلب و عروق ساخت یک ماهیچه ی قلبی مهندسی شده برای درمان نارسایی قلبی است چرا که دلایلی مانند کمبود اهداکننده های اندام و عوارض ناشی پس از پیوند، چالش های عمده را در زمینه ی مدرن پیوند قلب باقی می گذارند. رویکردهای مختلفی برای مهندسی بافت قلب و عروق وجود دارد، مهندسی بافت از طریق کاشت در محیط طبیعی که برای غلبه بر ضعف های تزریق سلولی مانند احتباس سلولی ارایه می شود، مهندسی سلول های بنیادی کشت داده شده روی داربست قلبی برای بازسازی قلب در محیط طبیعی که بازسازی بافت را در ابعاد بزرگ تر میسر می کند و مهندسی بافت بدون داربست که درگیر ساخت پیچیدگی های داربست نمی شود. در بین این روش ها، روش اول معمولا به سازمان بهینه ای از سلول های پیوندزده منجر نمی شود، روش سوم نیز غالبا با روش های هزینه بر مواجه خواهد بود، اما در روش دوم امکان به کارگیری الگوریتم ها و روش های کامپیوتری و مدل سازی ریاضی چینش و رشد سلول ها براساس روابط بیولوژیکی و سیگنالینگ سلولی، روی داربست وجود دارد که ساخت بافت را با دقت و پیش بینی بسیار بالا امکان پذیر می سازد.

کلیدواژه ها:

نارسایی قلبی ، سلول درمانی ، مهندسی بافت ، داربست ، سلول زدایی