بررسی عوامل تاثیرگذار توسعه پایدار بر اجرای ساختمان ساختمان سازی پایدار Sustainable Building

تاریخچه صنعت ساختمان در ایران نشان داده است که بکارگیری روشهای سنتی ساخت، کمبود نیروهای ماهر، ارتباط ضعیف بین مراکز قانون گذار و سازندگان و کمبود مقررات در این صنعت باعث تولید ساختمانهای غیر مقاوم با هدر رفتن بیش از حد انرژی، تخریب محیط زیست و اتلاف مصالح و هزینه شده است. بهبود این وضعیت را میتوان با بکارگیری اصول توسعه پایدار در ساختمان یا رعایت قواعد ساختمانسازی پایدار (SC) میسر ساخت. در ایران گام های برداشته شده در این خصوص اغلب رویکردی مهندسی بوده است. این تحقیق با تمرکز بر موضوعات مدیریتی، به شناسایی عوامل تاثیرگذار اصول توسعه پایدار، ادغام و بکارگیری آن در صنعت ساختمان و توسعهی مفاهیم ساختمانسازی پایدار (SC) پرداخته است. ساختمانی که در آن با رعایت این اصول، افزایش عمر و کیفیت، کاهش زمان و هزینه میسر شود و محیط زیست کمتر تخریب گردد. در این تحقیق 10 مولفه زیست محیطی، 9 مولفه اجتماعی و 6 مولفه اقتصادی در محورهای سه گانه ساختمانسازی پایدار SC شناسایی و سنجش شده است. قلمرو این تحقیق شهر اصفهان میباشد. بر مبنای تحلیل داده ها، ساختمانسازی اصفهان در رعایت مولفههای مربوط به اصول توسعه پایداردر ساختمان در هر سه بعد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی ضعیف عمل کرده است. عملکرد سازندگان جامعه هدف در مولفه آب از محور زیست محیطی ساختمانسازی پایدار بسیار ضعیف، در مولفه محوطهسازینسبتا1 ضعیف و در سایر مولفه ها همچون آلودگی، ضایعات، تنوع زیستی، مواد و مصالح، حمل و نقل، انطباق طرح با اقلیم و مسئله زمین، ضعیف بوده است. در محور اجتماعی مولفه پرداختن به فرهنگ و میراث در ساختمانسازی بسیار ضعیف بوده است. در محور اقتصادی نیز اگرچه در مولفه قابلیت سودآوری عملکرد قابل قبولی مشاهده میگردد، اما در مولفه استانداردسازی بسیار ضعیف و در سایر مولفه ها همچون آموزش، اقتصاد محلی، قابلیت سازگاری در آینده و فرصتهای برابر کسب و کار ضعیف عمل شده است.

کلیدواژه ها:

ساختمانسازی پایدار ، ساختمان پایدار ، ساختمان سبز ، توسعه پایدار