بررسی ضوابط رتبه بندی مصرف انرژی ساختمان های سبز در کشورهای در حال توسعه و خلا آن در قوانین ایران

بحرانهای زیست محیطی و نگرانی ها پیرامون آینده حیات بر روی کره زمین، هر روز در حال افزایش هستند و شاید این سوالات همیشه ذهن ما را مشغول کند که چگونه می توان به راه حلی برای این مشکلات دست یافت و یا سهم هر یک از ما برای فرار از این بحران ها چیست چارلز جنکز، نظریه پرداز مشهور معماری، در پاسخ به این سوالات تنها دو راهکار پیشنهاد می کند: کاهش جمعیت تا حدود یک دوازدهم جمعیت کنونی جهان و یا بازگشت سطح تکنولوژی به دوران نوسنگی!!در مقابل سازمان ملل متحد، مفهوم توسعه پایدار را اینگونه تعریف می کند : توسعه ای پایدار است که در حین برآورده نمودن نیازهای کنونی جامعه بشری، امکان توسعه برای نسلهای آینده را پایدار نگه دارد . این تعریف در حوزه ساختمان به مسائل متعددی از قبیل چگونگی استفاده از انرژی، آب، مصالح و مسائل دیگری اشاره می کند که همین گستردگی، منجر به پیدایش سیستم های گوناگون برای بررسی میزان پایداری در ساختمان ها می گردد. همچنین اهمیت توجه به نسلهای آینده، تدوین سیستم رتبه بندی ساختمانها بر اساس معیارهای زیست محیطی همواره مورد بحث بوده است. به دلایل متعددی، ازجمله تنوع در متغیرهای منطقهای، نمیتوان سیستمهای موجود را برای تمام مناطق مورداستفاده قرار داد. در این مقاله به بررسی مهمترین سیستمهای متداول رتبه بندی زیست محیطی در سطح جهان و معیارهای توسعه پایدار در این سیستم ها پرداخته شده است. برای ارائه روشی موثر دررتبه بندی زیست محیطی ساختمان های ایران پیشنهاد میگردد یک سیستم مشابه سیستمهای رایج در دنیا، با توجه به اولویتهای کشور انتخاب گردیده و سپس در راستای اعمال اصلاحات، بخشی از اعتبارات حذف و یا اضافه شود ، یا امتیاز اعتباری خاص تغییر کند و درنهایت سیستم رتبه بندی جدیدی تحت عنوانی برای کشور تدوین گردد.

کلیدواژه ها:

ضوابط رتبه بندی مصرف انرژی ، ساختمان سازی سبز ، قوانین ساختمانی ایران