تأثیر سطوح مختلف شوری بر میزان عناصر سدیم و پتاسیم در گیاه ریحان

خشکی یکی از تنشهای محیطی است که روی اکثر مراحل رشد گیاه، ساختار اندام و فعالیت آنها آثار مخرب و زیان آوری وارد میسازد و با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی شور و کمبود اراضی زراعی مطلوب برای کشاورزی، شناخت بیشتر اثرات پرامینگ در شرایط تنش شوری از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری میزان سدیم افزایش و کمترین میزان سدیم مربوط به تیمار شاهد (28/74 میلی گرم در وزن تر) و بیشترین میزان سدیم مربوط به تیمار شوری 8 دسی زیمنس بر متر (38/39) بود. همچنین با افزایش شوری میزان پتاسیم کاهش یافت و کمترین میزان پتاسیم مربوط به تیمار شوری 8 دسی زیمنس بر متر (3/82 میلیگرم در وزن تر) و بیشترین میزان پتاسیم مربوط به تیمار شاهد (4/55 میلیگرم در وزن تر) میباشد. با توجه به اطلاعات بالا میتوان گفت عنصر سدیم با افزایش فشار اسمزی محلول خاک ضمن ایجاد سمیت یونی در گیاه تعادل یونهای مورد نیاز گیاه را بهم میزند و گیاه ریحان به شوری حساس و افزایش شوری باعث کاهش رشد در گیاه می شود

کلیدواژه ها:

سدیم ، پتاسیم ، ریحان ، تنش شوری