بررسی اثرات بهره برداری مشاعی بر مدیریت مراتع ییلاقی عبدل آباد تربت جام

در نظام های بهره برداری از مراتع بررسی ریشه های تاریخی ، توجه به عرف، عادات، سنت ها و استفاده از اهرم های قانونی و ابزار لازم جهت تطبیق و تلفیق دیدگاه های علمی و فنی با واقعیت های حاکم بر جامعه ای که در آن زندگی می کنیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. منطقه مورد مطالعه شامل 5 سامان عرفی است که تعداد بهره برداران آن بالغ بر 109 نفر می باشد. به منظور مقایسه میانگین های درصد پوشش تاجی، تولید قابل بهره برداری ، ظرفیت و وضعیت پوشش گیاهی در مراتع سامان های عرفی ممیزی شده و ممیزی نشده از آزمون تجزیه واریانس یکطرفه و روش LSD استفاده شد. با توجه به اطلاعات بدست آمده مشخص شد مراتع تمامی سامان ها دام مازاد بر ظرفیت مرتع دارند وعلت این امر تبدیل مراتع پایین دست منطقه به اراضی زراعی دیم و همچنین ناکافی بودن واحدهای بهره برداری مرتعی جهت چرای دام دراین عرصه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

نظام های بهره برداری ، سامان های عرفی ، ظرفیت مرتع ، چرای دام