بررسی تاثیر پوشش گیاهی بر مقابله با بیابانزایی در کویر میقان اراک

باتوجه به حاکم بودن شرایط آب وهوایی خشک ونیمه خشک در90 درصد وسعت کشور،مقدارتبخیر سالانه بیش از چند برابر مقدار بارش سالیانه است.این نواحی اغلب مراتع کشور را دربرمی گیرند.بهره برداری از منابع طبیعی و خاک درمناطق خشک و نیمه خشک،بدلیل کمبود میزان بارش و فرسایش زیاد و نیز استفاده غیر اصولی از منابع طبیعی ،روش ها و تکنیک های مدیریتی خاصی را می طلبد. لذا لزوم استفاده از روش های بهره برداری از مراتع فقیرو مستعد فرسایش به صورت علمی برای استفاده بهینه و بهره برداری اقتصادی ضروری است. وضعیت اکولوژیکی و اقلیمی کشورمان ایران به گونه ای رقم خورده است که فرسایش های آبی و بادی را در کشور تشدید نموده است.علاوه بر شرایط اقلیمی و اکولوژیمی که خود از اهمیت شایان توجهی برخوردار می باشد،بهره برداری بی رویه و خارج از استعداد اراضی و سایر عوامل تشدید کننده فرسایش که از آنها تحت عنوان عوامل انسانی یاد می شود؛باعث تشدید بیش از بپیش فرسایش خاک در کشور شده است. فرسایش خاک عمدتا در کشور به دو صورت یا توسط دو عامل آب و باد ایجاد می شود.فرسایش آبی در اراضی بالا دست فرسایش بادی در اراضی دشتی مناطق خشک، نیمه خشک و حتی خشک نیمه مرطوب رخ می دهد که از آن می توان به عنوان یکی از عوامل بسیار مهم بیابانزایی یاد نمود. این نوع بیابانزایی که ناشی از فعالیت های بشری است از آن تحت عنوان بیایانزایی انسانی نام برده می شود. این تحقیق به منظور بررسی رابطه فرسایش بادی با پوشش گیاهی به انجام رسید و نتایج نشان داد که گونه قره داغ نسبت به گونه های موجود در کویر میقان دارای بیشترین مقدار تثبیت رسوب می باشد و یکی از گونه های مهم در مقابله با فرسایش بادی و تثبیت رسوب ماسه های بادی شناخته شد.

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، پوشش گیاهی ، فرسایش بادی ، کویر میقان