مدیریت بیماری سوختگی استمفیلیومی برگ پیاز (Stemphylium vesicarium) با استفاده از عوامل بیولوژیکی و مواد القاء کننده مقاومت

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,687

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NACONF02_0073

تاریخ نمایه سازی: 27 آبان 1393

چکیده مقاله:

زراعت پیاز با سطح زیر کشت 5000 هکتار یکی از مهمترین سبزیجات در جهان و ایران می باشد. نام علمی پیازAlliumcepaاست و از خانواده سوسنی ها Lliaceaاست. یکی از بیماری های مهم پیاز، سوختگی استمفیلیومی برگ پیاز است که در بعضی از سال ها باعث کاهش عملکرد محصول تا حدود 50 درصد از مزارع می گردد. طرح در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار اجرا شد. عوامل بیولوژی که Bacillus subtilis, Pseudomonas fluorescens, Trichoderma harzianum, Gliocladium sp. &Saccharomyces cerevisiae برای اثر بخشی آنها در کنترل سوختگی استمفیلیومی برگ پیاز مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه واریانس دادهای با استفاده از آزمونLSDتوسط نرم افزارSASنشان داد اختلاف معنی دار بین عوامل بیولوژیک و مواد القاء کننده ی استفاده شده دراین تحقیق وجود دارد. نتایج آزمون بیماری زایی نشان داد که تمام ایزوله های قارچStemphylium vesicariumقادر به آلودگی و باعث بروز علائم سوختگی استمفیلیومی مشخص، اما با درجه شدت بیماری متفاوت روی گیاهان پیاز هستند. درمطالعه آزمایشگاهی، بالاترین مهار رشد قارچStemphylium vesicariumتوسطB. subtilis ، P. fluorescensوT. harzianumبه دست آمد. در آزمایش گلخانه ای، استفاده ازRidomil gold plusدر گیاهان پیاز، سبب کاهش معنی دار در شدت بیماری شد. عوامل بیولوژیک، یعنی P. fluorescens و Sacc. cerevisiae ، B. subtilis نشان دادن که دارای بیشترین کاهش در شدت بیماری هستند و از سوی دیگر، قارچ T. harzianumکم ترین کاهش در شدت بیماری را نشان داد. تمام مواد القاء کننده مقاومت (یعنیK2HPO4 ، Bionو سالیسیلیک اسید) منجر به درمان و کاهش قابل توجه در شدت بیماری شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که عوامل بیولوژیک، یعنیSacc. ، B. subtilis P. fluorescens و cerevisiae دارای قدرت کنترل و معالجه بیشتری نسبت به این بیماری هستند.

نویسندگان

امین عبدالله پور

دانش آموخته کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی

روح الله رجبی

دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دزفول، ایران.

حسین شوهانی

دانش آموخته کارشناسی ارشد حشره شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم، جهرم، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • الهی نیا, سیدعلی. 1386. بیماری‌های سبزی صیفی و روش‌های مبارزه ...
  • Abd El-Megid, A H, Mitwally, M S and Ab del-Momen, ...
  • Aveling, A.S _ and Snyman, G H. 1993. Infection studies ...
  • Basallote, M J, Prado s-Ligero, A M and Melero-Va, J. ...
  • Dueck, J. 1977. Sclerotinia in rapeseed. s.l. : Canada Agriculture, ...
  • Ellis, M.B. 1971. Dematiaceous Hyphomycetes. s.l. : C ommonwealth Mycological ...
  • Fokkema, J N and Lorbeer, W J. 1974. Interactions between ...
  • Geetha, H.M and Shetty, Shetty. 2002. Induction of resistance in ...
  • Gomez, K A and Gomez, A A. 1984. Statistical Procedures ...
  • nd Ed. John Willey, 1984. 680pp. ...
  • H ammers chmidlt, R and Smith-Becker, J.A. 1999. The role ...
  • Hassan, H.A M and Abd EI-Rehim, H G. 2002. Yeast ...
  • Huang, H and Dueck, J. 1980. Wilt of sunflower from ...
  • Leeman, M, et al. 1995. Biocontrol of Fusarium wilt of ...
  • Mosa, A.A. 2002. Induced resistance in rice against blast disease ...
  • Oostendorp, M., Kunz, W. and Dietrich, B. and Staub, T. ...
  • Paulitz, C _ and Belanger, R R. 2001. Biological control ...
  • Ryals, A J, et al. 1996. Systemic acquired resistance. s.1. ...
  • Shishkoff, N and Lorbeer, W J. 1989. Etiology of Stemphylium ...
  • Sivan, A. 1987. Biological control of Fusarium crowm rot of ...
  • Suheri, H and Price, T.V. 2000. Infection of onion leaves ...
  • Verwoperd, L and Du Plessis, S J. 1931. Description of ...
  • نمایش کامل مراجع