بررسی تاثیر اکسین و پوترسین در ریشه زایی ریز قلمه های زیتون (ارقام کنسروالیا ومیشن)

در زیتون تکثیر از طریق قلمه یک روش ساده و سریع برای نگهداری یکنواختی ژنتیکی و زودباردهی نسبت به نهال های حاصل از بذر می باشد. اما یکی از مشکلات این روش سخت ریشه زایی برخی ارقام مثل میشن و کنسروالیا است، که دلایل آن متفاوت می باشد. از طرفی با توجه به برخی خصوصیات مطلوب این ارقام توسعه و کشت آن در برخی مناطق دنیا انجام گرفته است. بنابراین به منظور بررسی وضعیت ریشه زایی ارقام فوق این بررسی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 6 تیمار و سهتکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد بررسی شامل اکسین (ایندول بوتریک اسید) با غلظت 2000 پی پی ام، اکسن با غلظت 2000 پی پی ام در ترکیب با پوترسین 100 پی پی ام و اکسین با غلظت 2000 پی پی ام در ترکیب با پوترسین با غلظت 200 پی پی ام و توفوردی با غلظت 250 و 500 پی پی ام) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که درصد ریشه زایی، طول بلندترین و کوتاهترین ریشه، تعداد ریشه، مجموع طول ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، سطح برگ تحت تأثیر تیمارهای مورد بررسی قرار گرفتند که رقم میشن با تیمار اکسین 2000 پی پی ام بعلاوه پوترسین 100 پی پی ام بالاترین درصد ریشه زایی را به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

زیتون ، ریشه زایی ، ایندول بوتریک اسید ، پوترسین ، توفوردی