گروه بندی ژنوتیپ های گلرنگ (.Carthamus tinctorius L) تحت تنش شوری درمرحله جوانه زنی

در بسیاری از گیاهان مرحله جوانه زنی و رشد ابتدای گیاهچه از حساس ترین مراحل نسبت به تنش های محیطی می باشد. ازاین رو انتخاب ارقامی که جوانه زنی سریع و یکنواختی در شرایط شور دارند می تواند به استقرار اولیه و رشد گیاهچه کمکنماید. به منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپهای گلرنگ به تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاتصادفی در سه تکرار در شرایط آزمایشگاه اجرا شد. .فاکتور اول شامل 42 ژنوتیپ گلرنگ و فاکتور دوم شامل سطوحمختلف شوری (صفر، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) نمک کلرید سدیم بود. درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و طول ساقه چه ، ژنوتیپ ها اندازه گیری شد. نتایج آنالیز واریانس نتایج نشان داد که در تمام ژنوتیپ ها ، کلیه صفات مورد بررسی تحت تاثیرمعنی دار سطوح شوری قرار گرفتند، همچنین اختلاف بین توده ها در تمام موارد معنی دار شد . این مساله بیانگر اختلافبالای ارقام مورد مطالعه از لحاظ تحمل به شوری بود. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری هر یک از صفات اندازه گیری شده کاهش معنی داری یافتند. بیشترین درصد جوانه زنی مربوط ژنوتیپ های توده محلی مرند، داراب، سینا، Saffire, Noroest83-3, sonora92 می باشد و کمترین میزان مربوط به ژنوتیپ های colorada ,S555 بود. ژنوتیپ Kin74 و توده محلی مرند دارای طول ریشه چه و طول ساقه چه در تمام سطوح شوری بودند. طول ساقه چه نسبت به طول ریشه چه کاهش بیشتری در مقابل شوری نشان داد. ژنوتیپ ها به دلیل تفاوت های ژنتیکی نسبت به تنش شوری واکنش متفاوتینشان دادند. جوانه زنی بذر گلرنگ در تمام سطح شوری نشان داد که گلرنگ یک گیاه مقاوم به شوری است. به طور کلی دوژنوتیپ Kin74 و توده محلی مرند در این آزمایش دارای بیشترین تحمل به شوری در مرحله جوانه زنی بودند.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، طول ریشه چه و ساقه چه ، Nacl