تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشدی و محلول پاشی نانو اکسیدآهن بر انتقال ماده ی خشک و عملکرد دانه تریتیکاله در شرایط کمبود آب

به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد و محلول پاشی نانو اکسید آهن در شرایط کمبود آب بر عملکرد وانتقال مجدد ماده ی خشک تریتیکاله، آزمایشی در سال زراعی 1394 در گلخانه ی تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاهمحقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسیشامل نانو اکسید آهن در سه سطح (عدم محلولپاشی، محلولپاشی 0/3 و 0/6 گرم در لیتر) و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در سه سطح (عدم تلقیح، تلقیح با آزوسپریلیوم و تلقیح با سودوموناس) و سطوح آبیاری (آبیاری کامل، آبیاری تا 50 درصد چکمه زنی و آبیاری تا 50 درصد سنبله دهی) بودند. بر اساس نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی بیشترین میزان عملکرددانه در شرایط محلولپاشی 0/6 گرم در لیتر (0/56 گرم)، ابیاری کامل (0/58 گرم)، و تلقیح با آزوسپریلیوم (0/59 گرم) و کمترین (0/48 گرم) بدست آمد. نتایج جدول مقایسه میانگین اثر دو گانه ی آهن در محدودیت آبی بر مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد نشان داد بیشترین میزان (73/76 مربوط به عدم محلول پاشی × آبیاری تا 50 درصد چکمه زنی و کمترین میزان (20/04 درصد) مربوط به محلول پاشی 0/6 گرم در لیتر آهن × آبیاری کامل می باشد. بر اساس جدول مقایسه میانگین اثر دو گانه ی آهن و باکتری بیشترین میزان انتقال مجدد از کل اندام هوایی، میزان انتقال مجدد از ساقه، سهم فرآیند انتقال مجدد از ساقه، مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه به ترتیب (0/37 گرم، 0/31 گرم، 69/50 درصد، 67/65 درصد) مربوط به عدم محلول پاشیو عدم تلقیح و کمترین میزان به ترتیب (0/17 گرم بر بوته، 0/86 گرم بر بوته، 27/73 درصد و 14/22 درصد) مربوط به محلول پاشی 0/6 گرم در لیتر آهن × آزوسپریلیوم می باشد. بیشترین عملکرد دانه در شرایط محلول پاشی 0/6 گرم در لیتر (0/560 گرم) آبیاری کامل (0/58 گرم)، و تلقیح با آزوسپریلیوم (0/59 گرم) و کمترین مقدار آن در شرایط محلول پاشی 0/3 گرم در لیتر (0/477 گرم)، آبیاری تا 50 درصد چکمه زنی (0/46 گرم) و عدم تلقیح با باکتری (0/48 گرم) بدست آمد.

کلیدواژه ها:

آهن ، آزوسپریلیوم ، سودوموناس ، انتقال مجدد ، عملکرد دانه ، محدودیت آبی