ارزیابی روش های زمین آمار و کلاسیک در برآورد بارش متوسط حوزه های آبخیز

بارش یکی از مهمترین عناصر اقلیمی است که نقش بسیار زیادی در بیلان آب و سایر مدل های هیدرولوژیکی دارد. محققین همواره به دنبال روش هایی بوده اند تا بتوانند با استفاده از آنها، در نقاط فاقد آمار، اطلاعات بارندگی را به کمک داده های باران سنجی موجود تولید نمایند. به فرایند برآورد ارزش های کمی، برای نقاط بدون داده، به کمک نقاط مجاور و معلوم، درون یابی میگویند. در این مطالعه از داده های بارش ماه فروردین 45 ایستگاه هواشناسی طی سال های 1988-2013 استفاده شده است. و با توجه به رابطه بین ارتفاع و بارش، مدل رقومی ارتفاعی منطقه به مدل رقومی بارندگی تبدیل شده است. سپس با وارد کردن داده ها به محیط arc gis داده ها به اطلاعات ناحیه ای تبدیل گردید و با بررسی روش های پهنه بندی کرجینگ معمولی و کرجینگ ساده بهترین روش جهت تبدیل اطلاعات نقطه ای به ناحیه ای انتخاب شد. سپس میانگین بارش منطقه ای به دست آمده به روش پهنه بندی با مقادیر حاصل از نقشه های بارش مقایسه شدند. نتایج انواع روش های زمین آماری نشان داد که روش کریجینگ معمولی با مدل دایره ای بهترین روش پهنه بندی بارش میباشد. به منظور بررسی اختلاف دو روش مذکور، از آزمون آماری T مستقل استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون نشان داد که مقدار sig بیشتر از (sig=0/103) 0/05 میباشد. بنابراین میانگین بارش منطقه ای به دو روش مذکور از نظر آماری اختلاف معنی داری ندارد.

کلیدواژه ها:

بارش ، زمین آمار ، پهنه بندی