اثرات تنش خشکی بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک ژنوتیپ های گندم نان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 418

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NACONF08_044

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

به منظور شناسایی ژنوتیپ های برتر و همچنین بررسی میزان همبستگی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیکبا عملکرد دانه ی گندم نان، شانزده ژنوتیپ امیدبخش گندم نان در شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی درقالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرددانه ( 8418 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد زیست توده ( 20846 کیلوگرم در هکتار) در شرایط مطلوب مربوط بهژنوتیپ 2 (...Bow s /Cm 34798/3/snb) بود. اما، کمترین درصد کاهش عملکرد دانه (24/9 درصد) و عملکرد زیست توده (21/6 درصد) بواسطه ی تنش خشکی در ژنوتیپ 16 (...Chen/EAegilops Squarrosa (Taus)//Bcn/3/Vee#7 بدست آمد. بنابراین، ژنوتیپ 16 دارای ثبات عملکردی بیشتری بود. عملکرد دانه در شرایط مطلوب رطوبتی با تمامی صفات مورد مطالعه به جز وزن هزار دانه وتعداد پنجه در متر مربع همبستگی مثبت و معنیدار نشان داد. اما، در شرایط تنش، عملکرد دانه فقط با وزنهزار دانه و شاخص برداشت همبستگی مثبت و معنیدار و با تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیک همبستگیمنفی معنی دار نشان داد. بیشترین همبستگی عملکرد دانه در شرایط مطلوب با عملکرد زیست توده (**r=0/786) و سپس با تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیک (**r=0/731) بود. درصورتی که، بیشترین همبستگی عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی با صفت روز تا رسیدگی فیزیولوژیک (**r=-0/809) و بعد از آن با وزن هزار دانه (**r=0/774) مشاهده شد. بنابراین، جهت افزایش عملکرد دانه در شرایط مطلوب رطوبتی باید ژنوتیپ هایی که عملکرد زیست توده بالا داشته و دیررس هستند را انتخاب کنیم. درمقابل، درشرایط تنش خشکی، ژنوتیپ هایی با وزن هزار دانهی بالا و زودرس، انتخاب مناسبی برای افزایش عملکرد دانه هستند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

وحید براتی

عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز

احسان بیژن زاده

عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز

زهرا زینتی

عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز