گیاه پالایی خاکهای آلوده به فلزات سنگین به کمک باکتری های PGP

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 633

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NACONF08_126

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

فعالیت های انسانی و توسعه صنایع ضایعات سمی را وارد آب، خاک و هوا کرده که این آلودگی ها برایمحیط زیست و ارگانیسم های زنده درون آب (گیاهان و جانوران و میکروارگانیسم ها مضر می باشند.امروزه آلودگی محیط زیست توسط فلزات سنگین مشکلات جدی برای سلامت انسان و جانداران ایجادکرده است و در بسیاری از موارد باعث بروز سرطان در انسان میشوند. عناصری مثل جیوه (Hg)، سرب (Pb)، کادمیوم (Cd)، مس (Cu)، کرومیوم (Cr)، منگنز (Mn)، روی (Zn) و آلومینیوم (Al)، البته برخی فلزات نظیر آرسنیک و آنتیموان از عناصر سمی محسوب می شوند. با توجه به اهمیت حفظ سلامت محیط زیست و به تبع آن سلامت انسان، لازم هست تدابیری جدی در این زمینه اندیشیده شود.روش های مختلفی برای زدایش این فلزات از محیط وجود دارد. زیست پازیی یکی از بهترین و سالم ترینروش هایی که امروزه مورد توجه محققین قرار گرفته است که تعامل و مشارکت موجوداتی مثلباکتری ها، قارچ ها و البته گیاهان در این زمینه دیده می شود. میکروارگانیسم ها به خصوص باکتری هاراهکارهای مختلفی جهت مقاومت در برابر فلزات سنگین دارا هستند باکتری های PGP به همراه گیاهان زیست پالا یک تکنولوژی ضروری برای حذف آلودگی های فلزی در مقایسه با صدها روش دیگر فراهم ساخته اند. میکروارگانیسم های ریزوسفر قادرند آلودگی های آلی و غیرآلی ریزوسفر را تجزیه، شستشو و از دسترس گیاه خارج کنند و اثرات سمی فلزات را خنثی کنند. پیشرفت هایی که در زمینهبیوانفورماتیک و زیست شناسی سلولی و مولکولی صورت پذیرفته نوید بخش آیندهای روشن در رابطه باشناسایی ژن های دخیل در زیست پالایی میکروارگانیسم ها و انتقال این ژن ها به گیاهان زیست پالا جهتافزایش بهره وری گیاه پالایی می باشد.

نویسندگان

مهرداد صالح زاده

کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی

محمد بهروزی ورجوی

گروه کشاورزی، دانشکده فنی کشاورزی مراغه، دانشگاه فنی و حرفه ای استان آذربایجان شرقی، ایران

امیرحسین عشرتی بهار

گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

بهنام عسگری لجایر

گروه مهندسی کشاورزی، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران