نقش پرولین و گلیسین بتائین در تحمل تنش غیر زیستی گیاهان

قرار گرفتن در معرض تنش غیر زیستی مانند شوری و خشکی باعث شروع تغییرات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی، متابولیکی و مولکولی می شود و به طور قابل توجهی مانع از توسعه و بقای گیاه می شود. برای مقابله با شرایط تنش، گیاهان سه استراتژی خروج یونی، حجره بندی سدیم در داخل واکوئل ها و محافظت اسمزی دارند. در گیاهان تحت تنش، محافظت اسمزی با افزایش سنتز و تجمع اسمولیت های خاصی مانند پرولین و گلیسین بتائین به دست آمده است. اسمولیتها رادیکال های هیدروکسیل، گونه های اکسیژن فعال را جاروب می کنند. تجمع اسمولیتها توسط تنشهای غیر زیستی شروع میشود. محرکهای تنش ابتدا توسط هیستیدین کینازها حس می شوند و بر روی فاکتورهای رونویسی خاصی منتقل می شوند که بیان ژنهای خاص درگیر در بیوسنتز اسمولیتها را تنظیم می کند. پرولین ها نقش مهمی در تنظیم رشد گیاهان تحت تنش محیطی ایفا می کنند. تحت شرایط تنش خشکی و شوری پرولین با بازگرداندن اثرات سوء عوامل تنش ثانویه به عنوان یک پروتئین محافظت کننده عمل می کند. به طوریکه گیاهانی که در معرض تنش طولانی مدت شوری قرار می گیرند سطح بالایی از پرولین را در سیتوپلاسم خود جمع آوری می کنند. در گیاهان گلیسین بتائین نیز با تنظیم اسمزی سلول باعث حفاظت از فتوسیستم 2، غشاهای تیکوئیدی، ثبات پروتئین و کاهش استرس اکسیداتیو می شود.

کلیدواژه ها:

اسمولیت ها ، گیاه ، تنش غیر زیستی