سنجش درجه توسعه یافتگی روستاهای شهر لنده با استفاده از مدل تاپسیس و AHP

کاهش نابرابری در بهره مندی از منابع، دست آوردها و امکانات جامعه، یکی از مهمترین معیارهای اساسی توسعه به شمار می آید. مفهوم توسعه علاوه بر رشد در همه جهات، توزیع متعادل را نیز در بر می گیرد، توزیع متعادل امکانات و خدمات، گامی در جهت از بین بردن تفاوت های ناحیه ای و پراکندگی متناسب جمعیت در سطح منطقه است. توسعه متعادل و متوازن فضاهای جغرافیایی، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبه مسایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و شناخت بهتر نیازهای جامعه و بهبود آنهاست. به همین جهت از جمله معیارهای معمول در برنامه ریزی منطقه ای، سطح بندی نواحی بر اساس برخورداری از شاخص های مختلف توسعه است . هدف اصلی این پژوهش سنجش درجه توسعه ی روستاهای شهرستان های لنده در استان کهگیلویه و بویر احمد بر اساس پاره ای از شاخص های توسعه بمنظور دستیابی به میزان و علل نابرابری های منطقه ای همراه با ارایه راهکارهایی برای کاهش عدم توسعه یافتگی نواحی می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی با استفاده از مدل (AHP) و تاپسیس است. پس از تجزیه تحلیل مدل نتایج بدست آمده بیانگر این است که میان روستاهای شهرستان های لنده به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه تفاوت اساسی وجود دارد

کلیدواژه ها:

AHP ، درجه توسعه یافتگی ، شهرستان لنده ، تاپسیس