بررسی تغییرات آلاینده های هوای شهر تهران

امروزه پیشرفت چشمگیر تکنولوژی و صنایع نو ظهور در مراکز کلان شهرها سبب رشد مضاعف جمعیت در یک مساحت ثابت شده است که نشان از افزایش تراکم جمعیتی دارد. یکی از مهمترین مسایل پیش رو در این جوامع حفظ تعادل بین استاندارهای اولیه سلامت شهروندان و رشد صنایع و تکنولوژیهایی است که نقش اساسی در گسترش میزان آلودگی هوای شهری دارند میباشد. شهر تهران به عنوان پایتخت کشور ایران یکی از کلان شهرهایی محسوب میگردد که در سالهای اخیر با رشد جمعیت انسانی، صنایع و ترددهای روزانه وسایل نقلیه با مشکل افزایش غلظت آلاینده های کیفی هوا روبه رو است. از آنجایی تصمیمگیریهای مدیریتی در کلان شهر تهران نیازمند به ابزارهایی دقیق جهت کاهش آسیب پذیری سلامت افراد جامعه با در نظر گرفتن عدم اختلال در سیستم اقتصادی شهری است، در این پژوهش تلاش شد تا با استفاده از تبدیل سیستم محدود و متمرکز کنترل و سنجش آلودگی به سیستم نامحدود و گسترده بتوان غلظت هریک از الایندهها را در هر نفطه از شهر تهران مورد بررسی قرار داد. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از اطلاعات 21 ایستگاه سنجش آلودگی هوا که در نقاط ثابت در سطح شهر قرار دارند، غلظت آلاینده های SO2، NO2، CO، O3،PM2.5، PM10 در طول یک سال بصورت روزانه جمعآوری گردید و شاخص AQI نیز مبنای تشخیص میزان شدت آلودگی در سطح شهر در نظر گرفته شد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، شاخص AQI ، تهران