علم نسب شناسی و اهمیت آن در میان ملل تاریخی

هدف از انجام این پژوهش بررسی علم نسب شناسی و اهمیت آن در میان ملل تاریخی می باشد. نسب به معنای قرابت و نسبتبین افراد، خانواده ها و قوم آنها می باشد. عالم به این علم را نسب شناس می گویند. نسب شناسی اهمیت بسیاری در میان مللمختلف داشته و کاربرد فراوانی در علوم انسانی مانند مردم شناسی، جامعه شناسی و تاریخنگاری به ویژه تاریخنگاری محلیدارد. استفاده از علم نسب شناسی در تحقیقات تاریخی نشان از وسعت آگاهی و دانش مورخان در این عرصه می باشد زیراتاریخنگاران باید همواره با شناخت انساب اقوام و مشاهیر آشنا بوده و در تحقیقات خود از این علم کهن و سنتی بهره لازم راببرند. در بررسی تاریخ مناطق بومی و سنتی متکی بر تعصبات قبیله ای ارزش علم نسب شناسی بسیار بیشتر است و نسبشناسان از اهمیت و احترام ویژه ای در این حوزه برخوردار هستند. اهمیت این موضوع به خاطر کاربرد فراوان علم نسب-شناسی در تحقیقات تاریخی به ویژه تاریخ محلی و سایر شاخه های علوم انسانی میباشد. در این پژوهش سعی شده تا با تکیهبر منابع کتابخانه ای معتبر و با شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی این موضوع پرداخته شود. نتیجه ای که از این پژوهش به دستمی آید این است که علم نسب شناسی یکی از مهمترین شاخه های دانش بشری بوده که چه در گذشته و در قالب شفاهی و کتبیتوسط عوام و مورخان و چه امروزه و به صورت آکادمیک و دانشگاهی از اهمیت خاصی در نزد اکثر اقوام و ملل برخورداربوده است.

کلیدواژه ها:

علم نسب شناسی ، تاریخ محلی ، نسب نامه ، اعراب