بررسی گونه ها واقسام خودستایی از دیدگاه قرآن کریم

از نگاه قرآن کریم خودستایی به دودسته کلی مذموم و ممدوح تقسیم شده است. از آنجا که ستایش و تعریف و تمجید،از شیون پروردگار متعال است و به او اختصاص دارد و انسان هر چند که به صفات نیک و خصال پسندیده متصف و به انواعفضیلت های اخلاقی و روحی آراسته باشد نباید به خود اعتماد کرده و خودستایی کند زیرا اتکا و اعتماد به خود و به صفاتپسندیده خود وی را از یاد خدا غافل می کند و سرانجام به استقلال انگاری و تصور بی نیازی از خدا می کشاند. این چنینصفتی (خودستایی) ریشه رذایل نفسانی است و سبب به وجود آمدن صفات رذیله ای همچون کبر و خودبزرگ بینی می شود واگر خودبزرگ بینی به اوج شدت خود برسد به صورت سلطه جویی بر بندگان خدا در می آید و در نتیجه انسان های آزاده رابه بند می کشد و به بردگی وا می دارد. این نوع خودستایی مورد مذمت قرار گرفته است. اما خود ستایی ممدوح که ویژه انبیا واولیای الهی است این نوع خود ستایی جنبه منفی ندارد بلکه هدف آن هدایت عامه ی انسان است وجنبه دیگر آن معرفی خودبه دیگران به جهت متروک نماندن وشناخته شدن وهدایت مردم است که از شاخه های خودستایی ممدوح است.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، خودستایی ، ممدوح ، مذموم