بررسی ابعاد پداگوژیک هنرمندان جهت توسعه فرایند یاددهی- یادگیری خلاق هنر به کودکان با نگاهی به آرای ویگوتسکی (مطالعه موردی: جان کیج)

با توجه به دگرگونی رویکردهای پداگوژی سنتی مبتنی بر آموزشگرایی و لزوم نگرشی خلاقانه و نوینبه فرایند یاددهی- یادگیری ازیکسو، و پرداخت عمده نظریه های آموزش هنر به تولید هنری ازسوی - دیگر، این پژوهش با هدف نگرشی متفاوت به تربیت هنری و آموزش هنر، درصدد تبیین ابعاد پداگوژیجان کیج، به عنوان آموزگار و هنرمندی نابغه، برمبنای آرای ویگوتسکی است تا از این رهگذر به توسعهفرایند یاددهی یادگیری خلاق هنر به کودکان دست یابد. بدین منظور، از روش توصیفی- تطبیقی و تحلیلی بهره گرفته و مبنای استناد منابع کتابخانه ای بوده است. در بعد توصیفی تطبیقی، نتایج نشانگر همراستا بودن کلیت پداگوژی جان کیج با فرایند یاددهی- یادگیری خلاق ویگوتسکی است، که در آن نقش معلم بهعنوان میانجیگر و تسهیل کننده امر یادگیری در منطقه مجاور رشد کودک و استفاده ازروشهای ترکیبی در امر آموزش (روشهای اکتشافی، کاوش گرانه و مسیله محور؛ بازیگونه؛ مبتنی برمشارکت، همیاری و تعامل؛ روش های فعال، تجربه گرایانه با نگاهی به ساختارگرایی اجتماعی) و توجهبه یادگیری غیرمستقیم با رویکردهای اجتماعی و فرهنگی و همچنین روندهای ارتباطی زبانی (بحث وگفتوگو) و اشارات غیرزبانی (ارایه تمرین های انگیزشی و نمونه هایی از انجام کار) برجسته است. دربعد تحلیلی نیز، به پنج هدف کلی در راستای توسعه فرایند یاددهی- یادگیری خلاق هنر به کودکان براساس پداگوژی کیج و نظریات ویگوتسکی دست یافتیم که عبارت است از: 1- مدیریت دقیق زمان (توجه به بازه های زمانی خارج از کلاس) و مکان (توجه به فضاهای خارج از کلاس و محوطه های باز)؛2- استفاده از شیوه های روایتگری و داستان گونه (بر محوریت گفت وگو، تعامل و به اشتراکگذاری تجارب)؛ 3- ساخت موقعیت های خلاق با روشهای گوناگون (از طریق کشف ناشناخته ها، تجربه گرایی و عملکردهای تصادفی و بداهه)؛ 4- تشویق کودکان به هنرمند بودن (با تخصص زدایی و عدم متمایزسازی هنرها و رویکرد بینارشته ای)؛ 5- تبدیل کلاس درس به مکانی اجتماعی و فرهنگی (درگیری نزدیک با بزرگسالان و همسالان و ایجاد تلاش گروهی).

کلیدواژه ها:

پداگوژی هنرمندان ، فرایند یاددهی یادگیری ، آموزش خلاق هنر ، ویگوتسکی ، جان کیج