هویت تجربه ی دینی و اثبات گزاره های ماورایی

تجربه یکی از راه های عمومی و ساده در جهت اثبات دریافت های علمی است. تجربه با دو رویکرد درونی و بیرونی می تواند پیشرفتعلم را به ارمغان آورد. این تلقی در صورتی کارآمد خواهد بود که معنایی صحیح از تجربه ارایه دهد و کارکرد آن طبق مصادیقشاستعمال گردد. تجربه به معنای عام آن هر گونه آگاهی را شامل می گررد. لذا در مقاله ی حاضر با توجه به تعاریف لغوی واصطلاحی، تجربه نسبت به متعلقات و رویکردهای مختلف، به دو قسم درونی و بیرونی تقسیم می شود. تجربه ی درونی همان تجربهی دینی است و تجربه بیرونی همان تجربه ی اسی است که خود به دو قسم، تجربه حسی صرف (تجربه علمی) و تجربه ی حسیهمراه با تعقل (شبه علمی و فلسفی) تقسیم می شود. تجربه دینی نیز علاوه بر اینکه دارای تعاریف و متعلقات مختلف است. تجربهی درونی و باطنی را تایید می نماید و گزاره های ماورایی از جمله: خدا را اثبات می نماید. پژوهش حاضر با استفاده از تعاریفمختلف به تبیین هویت تجربه دینی و محدوده ی گزاره های ماورایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

تجربه ، اقسام تجربه ، گزاره های ماورایی ، تجربه دینی