اثر بخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر امیدواری نوجوانان دختر منطقه 8 تهران

پژوهش حاضرباهدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر امیدواری نوجوانان دختر منطقه 8 تهران درسال تحصیلی96-1395 انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه نوجوانان دختر منطقه 8 تهران به تعداد 15492 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مدرسه ابتداییانتخاب شد و به روش نمونه گیری طبقه ای پایه ششم در نظر گرفته شد و پرسشنامه امیدواری اسنایدر (2000) اجرا شد و باتوجه به نمرات پیش آزمون 60 نفر ازدانش آموزانی که نمرات پایینتری کسب کرده بودند، انتخاب و تصادفی به دو گروهآزمایش و کنترل تقسیم شدند. آموزش مهارت خودآگاهی طی 12 جلسه 60 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد و در اینمدت گروه کنترل، آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام آموزش، از هردوگروه پس آزمون گرفته شد. داده های پژوهش بااستفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آمار کوواریانس نشان داد اجرای آموزشخودآگاهی بر افزایش امیدواری در بین دانش آموزان تاثیر داشته است (sig=0/001). اجرای آموزش مهارت خودآگاهیبرافزایش ابعاد امیدواری [تفکر عامل (sig=0/009) و تفکر رهیاب (sig=0/001) در بین دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

خودآگاهی ، امیدواری ، تفکر عامل ، تفکر رهیاب