رابطه حمایت اجتماعی و نماز جماعت با سلامت: یک مقاله مروری

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 936

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NAMAZ01_099

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

از جمله مولفه های تاثیرگذار بر سلامت جسمی و روانی، روابط و حمایت اجتماعی است. حمایت اجتماعی به مراقبت، محبت، عزت، تسلی و کمکی که سایر افراد یا گروه ها به فرد ارزانی می دارند، گفته می شود، که می تواند منابع گوناگونی مانند همسر، نامزد، اقوام، دوستان، همکاران، پزشک یا سازمان های اجتماعی داشته باشد. کسانی که از حمایت اجتماعی برخوردارند، احساس می کنند کسی دوستشان دارد و به آن ها اهمیت داده می شود. همه افراد از حمایت اجتماعی مورد نیاز خود بهره مند نمی شوند. عوامل متعددی در تعیین این حمایت موثرند. از احکام عبادی اسلام که ماهیت اجتماعی دارد نماز جماعت است. روح جمع گرایی و همبستگی اجتماعی در نماز جماعت که مومنان در صف واحد، کنار یکدیگر، یکدل و یک صدا خدا را عبادت می کنند، جریان دارد. نماز یک عملکرد معنوی و اساسی که ذهن و قلب را به سوی مقدسات می برد، آثار متعالی تربیتی، فردی و اجتماعی زیادی دارد. حضور جسمی مردم در صفوف به هم فشرده نماز جماعت، تایید عملی معارف دینی و صراط مستقیم الهی است، نمازگزاران در صف نماز جماعت به هم نزدیک تر می شوند و عزم خویش را بر رفتار و کردار نیکو جزم می کنند، حضور روزانه مردم در نماز جماعت موجب می شود که افراد از حال هم کیشان خود آگاه شوند و روحیه همبستگی آنان تقویت می شود. امنیت اجتماعی که در پرتو نماز جماعت بین هم کیشان ایجاد می شود می تواند آرامش به ارمغان بیاورد. همچنین از شیوه های مقابله ای با استرس که موجب کاهش اضطراب، افسردگی می شود نماز است. این شیوه هیجان مدار در تامین بهداشت روانی و جسمانی افراد و ایجاد پذیرش نقش ویژه ای ایفا می کند. نماز آرام سازی را تسهیل کرده و خلق بهتر و سلامت ذهن و احساس آرامش را منجر می شود و به دلیل کاهش استرس بر فیزیولوژی اثر مثبت دارد. نمازجماعت مسلمانان را به وحدت و همدلی و همبستگی اجتماعی فرا می خواند و حمایت اجتماعی ایجاد می کند. حمایت اجتماعی بر سلامت افراد اثرگذاراست. پژوهش ها ارتباط بین حمایت اجتماعی با سلامت را گزارش می کنند.

نویسندگان

مهرنوش فهیمی

دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی کیش

علی اکبر ارجمندنیا

دانشیار دانشگاه تهران