بررسی رابطه بین التزام عملی به نماز با نگرش به روابط با جنس مخالف در نوجوانان دختر و پسر 16 تا 18 ساله دبیرستان

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی، رابطه بین التزام عملی به نماز با نگرش به روابط با جنس مخالف در نوجوانان دختر و پسر 16 تا 18 ساله دوره دوم دبیرستان های شهرری انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای می باشد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان مدارس متوسطه ی دوره دوم شهرری به تعداد 5458 و نمونه آماری شامل 364 دانش آموز بود، که از میان ده مدرسه ی دخترانه و پسرانه به شیوه ی نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. سپس دو پرسشنامه ی التزام عملی به نماز(انیسی، نویدی و نصر آباد، 1389 ) و نگرش به رابطه با جنس مخالف (شیخ دارانی و دیگران، 1387) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با توجه به فرضیه های تحقیق توسط آزمون F و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج آزمون های آماری نشان داد در مجموع بین التزام عملی به نماز و نگرش به رابطه با جنس مخالف در نوجوانان دختر و پسر 16 تا 18 ساله دوره دوم دبیرستان های شهرری ارتباط معنا داری وجود دارد. نتیجه گیری: در نتیجه فرضیه ی اول و دوم پژوهش مورد تایید قرار گرفت. در خصوص فرضیه ی سوم، در مقیاس های: التزام و اهتمام جدی برای انجام نماز، مشکلات تحصیل و آسیب های روانی، عاطفی، مراقبت و حضور قلب در نماز و آسیب های اجتماعی، معناداری مشاهده نشد، به این معنا که دختران و پسران در این مقیاس ها دارای نگرش یکسانی هستند. در مقیاس های، اثربخشی نماز در زندگی فردی و اجتماعی، توجه و عمل به مستحبات، آسیب به زندگی مشترک آینده، آسیب به روابط خانواده و نمره کل رابطه و نمره کل التزام به نماز، تفاوت معنا دار بین دختران و پسران مشاهده شد. به این معنا که دختران و پسران در این مقیاس ها دارای نگرش یکسانی نیستند. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد التزام عملی به نماز میتواند به عنوان مولفه ی پیشگیری کننده از روابط با جنس مخالف در دانش آموزان دختر و پسر محسوب شود.

کلیدواژه ها:

التزام عملی به نماز ، نگرش به جنس مخالف ، نماز ، نوجوان.