بررسی روابط ساختاری گرایش به نماز، بهزیستی روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف تعیین سهم عامل گرایش به نماز در پیش بینی بهزیستی روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان دبیرستان های شهر رامسر با حجم 2100 نفر بود که از میان آنان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 300 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف و مقیاس تقید به نماز پناهی استفاده گردید و معدل پایان سال دانش آموزان نیز به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی آنان به کار گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل مسیر و از نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین گرایش به نماز، بهزیستی روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ساختاری وجود دارد و گرایش به نماز بصورت مستقیم و غیرمستقیم (با میانجیگری بهزیستی روانشناختی) با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد. نماز و برقراری ارتباط با خدا در دانش آموزان باعث بهبود بهزیستی روانشناختی آنان شده و بهزیستی روانشناختی نیز باعث بهبود عملکرد تحصیلی می شود

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، پیشرفت تحصیلی ، روابط ساختاری ، گرایش به نماز