تاثیر نماز بر خودشکوفایی از منظر قرآن و روانشناسی

هدف: انسان ها در جامعه با یکدیگر متفاوتند و هرکدام هدف خاصی را دنبال میکنند. بر این اساس، مسیرهای متفاوتی اتخاذ کرده و برخی بسیار معتقد و استوار می شوند؛ استعدادهای وجودی خود را شکوفا می کنند و در جامعه به عنوان عناصری خلاق و حامی دیگران شناخته می شوند. آنها انسان های خودساخت های هستند که در روانشناسی انسان گرایی (نیروی سوم) خودشکوفا نامیده می شود. ازآنجاکه قرآن، نماز را به عنوان یکی از مصادیق اصلی ایمان، یکی از عوامل مهم در رشد شخصیت متعالی انسان و به طور خاص، تامین کننده بهداشت روانی معرفی کرده است، در این مقاله به تحلیل و بررسی تاثیر نماز بر خودشکوفایی از منظر قرآن و روانشناسی پرداخته می شود.مواد و روش: در این مقاله با هدف تحلیل نقش نماز بر خودشکوفایی با روش توصیفی-تحلیلی به مطالعه قرآن و کتب دینی و مقالات روانشناسی پرداخته می شود.یافته ها: رابطه مستقیمی میان باورهای مذهبی و نماز با سلامت روانی وجود دارد، بنا بر اعتقاد ما مسلمان ها، دین اسلام کامل ترین و سالم ترین سبک زندگی را به بشریت ارائه می دهد. احکام و دستورات آن حوزههای وسیع اخلاق و بهداشت روانی فردی و اجتماعی را در برمی گیرد؛ بنابراین همان نتیجه ای که در یک رواندرمانی موثر و موفق حاصل می شود، از نماز هم به دست می آید. زیرا نماز موجب احساس امنیت و آزاد شدن نیروی معنوی در انسان می شود و این آزادی، سلامت روان وی را تضمین می نماید.نتایج: با بررسی جامع در تفاسیر قرآن و کتب دینی نتایج نشان داده است که نماز، نمودی روشن از تکامل فردی، اجتماعی و از ویژگی های خودشکوفایان است. همچنین روانشناسان بر این باورند که دور شدن از مذهب و قطع رابطه با خداوند، باعث ایجاد اختلال در تکامل روانی و اجتماعی می شود

کلیدواژه ها:

خودشکوفایی ، قرآن ، نماز ، روان شناسی