توانمندسازی کنوانسیون های زیست محیطی دریا با تاکید بر نقش شاخص های بیولوژیک در پایش آلودگی خلیج فارس

منطقه خلیج فارس دارای زیستگاه های عمده ای با تنوع بسیار است که به موجب کنوانسیون مارپول به عنوان منطقه ویژه دریایی شناخته شده است. محیط زیست خلیج فارس به علت شرایط آب و هوایی، بسیار شکننده و آسیب پذیر است.درحال حاضر ساختار اغلب زیستگاهها و جوامع ساحلی خلیج فارس به سبب ورود مقادیر زیاد آلاینده ها، تحت تاثیر واقع شده است و افزایش حساسیت دانشمندان و توجه بیشتر مجامع بین المللی را برانگیخته است. در راستای توانمندسازی کنوانسیونهای بین المللی و منطقه ای مربوط به پیشگیری آلودگی دریایی و حفظ ذخایر ژنتیکی و تنوع زیستی، ضرورت پایش آلودگیدریا از طریق ارزیابی شاخص های زیستی مورد توجه قرار گرفته است. از اینرو، در این مقاله، کوشش شده است تا با توجه به کاربرد گسترده بی مهرگان کف زی به عنوان شاخص های زیستی در پایش آلودگی های زیست محیطی دریا، مطالعاتبیشتری روی گروههای متعدد کف زیان صورت گیرد. نتایج نهایی این بررسی، ضرورت تدوین و اجرای طرح های ملی، منطقهای و بین المللی را در خصوص پایش های دوره ای آلودگی دریا و ارزیابی مخاطرات زیست محیطی آن از طریق بررسی شاخص های بیولوژیک و تنوع زیستی با مشارکت کشورهای ساحلی توسط گروههای تحقیقاتی داخلی و خارجی، بیش از پیش نمایان می سازد

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، آلودگی دریا ، شاخص بیولوژیک ، کف زیان ، حقوق بین الملل