مطالعه ای بر اثرات نامطلوب خشک شدن دریاچه ارومیه بر گیاهان

دریاچه ارومیه در شمال غربی ایران قرار دارد. این دریاچه بزرگترین آبگیر داخلی کشور و خاورمیانه بوده و از نظر وسعت بیستمین دریاچه بزرگ و از نظر شوری دومین دریاچه شور جهان بعد از بحرالمیت محسوب می گردد. اکوسیستم دریاچه ارومیهاز سه بخش مختلف 1. آبی، 2. کوهستانی و کوهپایه ای و دشت های مجاور، 3. و جزایر داخل دریاچه ارومیه تشکیل شده است. این دریاچه با دارا بودن طبیعتی مناسب برای زیست برخی از پرندگان نادر جهان، وجود زیبائی های طبیعی در سواحل، جزایر و دشت های وسیع اطراف دریاچه و ارتباط منسجم با تالاب های اقماری آب شیرین هم جوار، در مجموع ناحیه ی اکولوژیکمهمی را تشکیل می دهد که در برگیرنده ی طیف وسیعی از گونه های مهم جانوری و گیاهی است. این سیستم منحصر بفرد طبیعی از سوی دو دسته عوامل درون و برون سیستمی مورد تهدید و تخریب قرار گرفته است. با کاهش آب های ورودی به دریاچه، مساحت آن نیز رو به کاهش نهاده است. این کاهش سطح آب و افزایش تبخیر باعث صعودی شدن منحنی تجمعیمیزان نمک های باقیمانده در دریاچه شده است، که پی آمد این کاهش سطح آب و افزایش نمک، گسترش سطح شوره زارها است. با افزایش وسعت این شوره زارها،با هر وزش باد، توده ای از عناصر و ترکیبات مختلف در هوا پراکنده می شوند و از این طریق علاوه بر تخریب خاک ها و محصولات زراعی و باغات، سلامت جامعه را نیز به طور جدی مورد تهدید قرار خواهند داد. طوفان نمک برخاسته از شوره زارهای دریاچه ارومیه فیزیولوژی و زیست گیاهان از جمله جوانه زنی و رشد ونمو و بیوماس گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. در مقاله حاضر سعی بر این بوده است تا بخشی از مخاطرات خشک شدن این دریاچه در ارتباط با به خطر افتادن و از بین رفتن گیاهان را مورد بررسی قرار دهیم

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، آبگیرهای داخلی ، اثرات زیست محیطی ، مخاطرات طبیعی ، فیزیولوژی گیاهی ، تنش