طراحی ایمونوژن نوترکیب دربردارنده زیرواحدهای اتصالی و پیلی علیه باکتری ناتوان کننده ویبریو کلرا

ویبریو کلرا به عنوان یک عامل ناتوان کننده زیستی سبب بروز بیماری خطرناک وبا می شود. از مهمترین عوامل بیماری زایی ویبریوکلرا می توان به فاکتور کلونیزاسیون پیلی و توکسین کلرا می باشند. زیر واحد B انتروتوکسین (CtxB) که مسیول اتصال و وارد کردن بخش عملکردی سم به سلول میزبان را به عهده دارد و TCPA که برای اتصال باکتری و تجمع آن در روده ضروری است، ویژگی های ایمونوژنیک دارند. پروتیین های کایمر دربردارنده اپی توپ و ادجوانت، می توانند سبب افزایش خاصیت ایمونوژنیسیتی پروتیین ها شوند و سبب بروز پاسخ های ایمنی گردند. هدف از تحقیق حاضر استفاده از بیوانفورماتیک در طراحی ایمونوژن کایمر علیه فاکتورهای اتصال و توکسین ویبریو کلرا بود. ژن های کد کننده پروتیین های ctxb و tcpA از بانک ژنی استخراج و به لحاظ وجود کدونهای نادر مورد بررسی قرار گرفتند. با در نظر گرفتن پایداری ساختار ژن کایمر، بهینه سازی ژن ها انجام شد. نیمه عمر و شاخص ناپایداری پروتیین تعیین گردید. ساختارهای دوم و سوم پروتیین پیش بینی و ارزیابی شد . اپی توپ های خطی و فضایی نیز تعیین گردید. شاخص ناپایداری پروتیین کایمر 24/04 بود. شاخص سازگاری کدون سازه کایمر به 0/9 افزایش یافت. در ساختار سوم پیش بینی هر دو پروتیین متاثر از عملکرد لینکرها به صورت مستقل از هم قرار گرفته و از طریفی کیفیت ساختار نیز تایید گردید . ساختار تشکیل شده از mRNA آن نیز پایدار بود. اپی توپ های فضایی و خطی در هر دو دومین پروتیین کایمر دیده شد. با توجه به نتایج بررسی های بیوانفورماتیکی و بیان پروتیین نوترکیب می توان از آن به عنوان ایمونوژن جهت بررسی های ایمنی علیه وبا استفاده شود.

کلیدواژه ها:

ویبریوکلرا ، فاکتورهای ویرولانس ، کلرا توکسین ، طراحی بیوانفوراتیکی ، ژن کایمر