بررسی میزان فعالیت تایروزیناز تثبیت شده در سیستم تک فازی دو جزئی

با پیشرفت علم بیوتکنولوژی در چند سال اخیر، استفاده از آنزیمها جایگاه بخصوصی پیدا کرده است. ممکن است فعالیت این بیوکاتالیستها تحت تأثیر عوامل محیطی کاهش پیدا کند (Rescigno,1998), تثبیت یکی از روشهایی است که علاوه بر پایدار کردن آنزیم، امکان جداسازی آنزیم را از محیط عمل فراهم می کند (Blanch,1997). در همین راستا در این تحقیق توانایی بستر پلی آکریل آماید در حفظ فعالیت آنزیم تایروزیناز در مخلوط .(Blanch،1997), عمل فراهم می کند حلالهای آلی- آبی بررسی شده است. این فعالیت در سیستم تک فازی دو جزئی (حلال آلی – بافر فسفات) بررسی شده است و حلال استونیتریل بدین منظور انتخاب شده است. اثر درصدهای مختلف آن در میزان فعالیت آنزیم تثبیت شده مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه آنکه آنزیم تثبیت شده در محیط 75% استونیتریل بعد از 6 روز تنها 14% از فعالیت خود را از دست داد. همچنین در استفادة مجدد از آنزیم، پس از 4 بار استفاده به فواصل 48 ساعت، مقدار فعالیت از دست رفته همان 14 % بدست آمد.

کلیدواژه ها:

تایروزیناز ، پلی آکریل آمید ، سیستم تک فازی دو جزئی ، تثبیت ، حلال آلی