بررسی سطوح انتقال دانش و فناوری در بیوتکنولوژی

در سالهای اخیر، مدیران، سیاست گذاران و پژوهشگران به ضرورت تولید دانش و فناوری و انتقال آن پی برده و سعی در تولید دانش و فناوری از نتایج پژوهش های خود داشته و در ارائه پروپوزالهای خود از قبل پیش بینی های لازم در این زمینه از جمله تولید کیت، دستورالعمل فنی، نشریه ترویجی و ... را لحاظ کرده اند. انتقال موفق دانش و فناوری مربوط به محصولات و دستاوردهای حاصل از بیوتکنولوژی که در برخی از زمینه ها از جمله فناوریهای بسیار پیشرفته محسوب می گردند، از ظرافت های ویژه ای برخوردار است. در این مقاله بر آن هستیم ضمن تعریف فرآیند انتقال دانش و فناوری و ارائه چهار سطح برای آن، موقعیت دانش بیوتکنولوژی را در سطوح مذکور بررسی و با بازشناسی چهار عامل کلیدی موثر بر این فرآیند، راهکارهایی عملی برای انتقال دانش و فناوریهای حاصله از بیوتکنولوژی به سطوح بالاتر (سطح سه و چهار) ارائه نماییم. بدین منظور شبکه ویژه انتقال این نوع دانشها را ترسیم و تشریح نموده و از این طریق راهکارهایی عملی و بویژه زیر ساخت های حمایتی برای انتقال موفق و کارآمد اینگونه دانش و فناوری ارائه نماییم. با ایجاد یک بخش یا مدیریت مستقل در سازمانهای تحقیقاتی تحت عنوان تحقیق و توسعه و یا عناوین مشابه، می توان هر یک از چهار عامل اصلی موثر در انتقال را بهبود بخشید به عبارت دیگر این مدیریت ها ارتباطات موثرتر بین کاربر و پژوهشگر را ترتیب داده، فاصله بین آنها را کم نموده، انگیزه لازم برای مشارکت در انتقال را ایجاد نموده و ابهامات موجود در دانش و فناوری را که از ویژگی های ماهیتی دانش بیوتکنولوژی است می زداید.

کلیدواژه ها:

سطوح انتقال ، انگیزش ، ارتباط ، ابهام ، فاصله