ساخت نانوالیاف پلی لاکتیک گلایکولیک اسید/ ژلاتین به روش الکتروریسی و بررسی تخریب پذیری آن

نانوالیاف پلیمری تولید شده به روش الکتروریسی در سال های اخیر کاربرد بسیاری در مهندسی بافت و توسعه سامانه های رهایش دارو پیدا کرد هاند. یکی از پلیمرهای مورد توجه در این زمینه، پلی لاکتیک گلایکولیک اسید (PLGA) است. این پلیمر به علت زیست سازگاری و زیست تخری بپذیری، گزینه مناسبی برای ساخت داربس تهای مورد استفاده در کشت سلولی می باشد. PLGA دارای خواص سطحی مطلوبی برای چسبیدن سلو لها به آن نیست، به همین دلیل اغلب یک پلیمر زیستی مناسب را به منظور بهبود خواص سطحی وارد ساختار داربست مربوطه می کنند. در این پژوهش، نانوالیافی از مخلوط PLGA و ژلاتین که یک پلیمر زیستی است به روش الکتروریسی تهیه شد. بررسی مورفولوژی نانوالیاف حاصل با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشان داد که افزایش درصد ژلاتین به PLGA سبب بهبود الکتروریسی از طرفی و افزایش قطر الیاف، از طرف دیگر می شود. علاوه بر این، وجود گرو ههای آمید نوع اول و آمید نوع دوم پروتئین در نانوالیاف مذکور با روش طیف سنعجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) اثبات شد. شبکه نانوالیاف مذکور در محیط بافری قرار داده و درصد تخریب داربس تهای حاوی درصدهای مختلف از ژلاتین بررسی شد. نتایج نشان داد که نانوالیاف با درصدهای 2و 4% از ژلاتین سرعت تخریب مناسبی در محیط بافر فسفات داشته و گزینه مناسبی برای کشت سلولی در سطح آن هستند.

کلیدواژه ها:

نانوالیاف ، الکتروریسی ، داربست ، پل ی لاکتیک گلایکولیک اسید ، ژلاتین