تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی جمعیت های بومی جو براساس چندشکلی پروتئین های ذخیره ای

امروزه بصورت عمومی پذیرفته شده که جوی زراعی از Hordeum vulgare L. subsp. Spontaneum منشاء گرفته است، با این وجود هنوز دقیقاً مشخص نیست که فرآیند اهلی شدن این گیاه فقط در منطقه هلال حاصلخیز اتفاق افتاده و یا این فرآیند در نقاط مختلفی از جهان به صورت همزمان به وقوع پیوسته است. در تحقیق حاضر از چند شکلی پروتئین هایذخیره ای به منظور تعیین روابط بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی 116 ژنوتیپ بومی جو از مناطقی واقع در ه لال حاصل خیز (سوریه، ترکیه و ایران) و خارج از این منطقه (تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان ) استفاده شد . در آنالیز پرولامین های 27 الگو ،α 30 الگو و در ناحیه ،β 32 الگو، در ناحیه ،ω مونومریک در مجموع 87 الگوی مختلف دیده شد که در ناحیه23 و 30 الگوی متفاوت مشاهده شد. نتایج ، به ترتیب 5 B و C ،D مشاهده شد. در آنالیز هوردئین ها نیز برای هوردئین های این تحقیق نشان داد که تنوع ژنتیکی مشاهده شده در میان جمعیت های مورد بررسی تا حدودی از تنوع جغرافیایی تبعیت می کرد. چرا که در آنالیز پروتئین های ذخیره ای بسیاری از الگوها فقط در نواحی خاص جغرافیایی مشاهده شد، که این نشان می دهد ژن هایی که این پروتئین ها را کد می کنند با بعضی از نواحی جغرافیایی سازگار (آداپته ) شده اند . پارامترهای ژنتیکی، نظیر تعداد الگو و شاخص تنوع ژنتیکی نشان داد که در میان نمونه های مورد بررسی، نمونه های مطالعه شده ازمناطق غرب ایران، جنوب ترکیه و سوریه در مقایسه با نمونه های سایر مناطق از تنوع بیشتری برخوردار بودند. وجود چنین ساختار ژنتیکی در میان جمعیت هایی از منطقه هلال حاصلخیز این فرضیه را تقویت می کند که احتمالاً هلال حاصلخیز اولین و مهمترین مرکز برای اهلی شدن گیاه جو می باشد.

کلیدواژه ها:

جو ، تنوع ، اهلی شدن ، هوردئین ، پرولامین های مونومریک