شناسایی آلل های خودسازگاری و خود ناسازگاری در ژنوتیپ ها و دو رگه های امید بخش بادام با استفاده از نشانگر های مولکولی

ژنوتیپ ها و دورگه های امیدبخش بادام، منبع غنی از صفات مطلوب می باشند که می توان از آنها در برنامه های به نژادی و اصلاح نباتات بهره برد. در بادام، خودناسازگاری توسط یک مکان ژنی چندآللی کنترل می شود. دراین پژوهش، آلل های خود ناسازگاری، در 100 رقم، ژنوتیپ و دو رگه های امید بخش بادام مطالعه شد. واکنش های زنجیرهای پلیمراز با استفاده از چهار مجموعه آغازگر که شامل دو جفت آغازگر دژنره(PaConsIF/EM-PC1consRD ، EM-PC2consFD/EM-PC3consRD) یک جفت آغازگر عمومی ( AS1II/AmyC5R ) و یک جفت آغازگراختصاصی (CEBASf/AmyC5R) می باشد، انجام شد. این آغازگرها آلل هایی با اندازه ی 555 جفت باز تا2400 جفت باز را شناسایی وتفکیک کردند. اندازه ی آلل های تکثیر شده با استفاده از آغازگرهای دژنره اینترون دوم (EM-PC2consFD/ EM-PC3consRD) مابین 240 تا 3000 جفت باز واندازه ی آلل های تکثیر شده توسط آغازگرهای دژنره اینترون اول، از 270 جفت باز تا 700 جفت باز متغیر بود. آغازگر اختصاصی CEBASf/AmyC5R، ا15آلل خودسازگاری Sf را درنمونه های مورد بررسی تکثیر کرد. آلل های S1 ، S7 بیشترین و S16 و S28 کمترین فراوانی را در بین آلل ها داشتند. نمونه ها در گروه های سازگار و نیمه سازگار طبقه بندی شده و نمونه های سازگار از نظر ژنوتیپ خود ناسازگاری معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

بادام ، آلل های خود سازگاری و خود ناسازگاری ، واکنش زنجیرهای پلیمراز