شناسایی نشانگرهای بالقوه پیوسته با محتوای روی دانه در جو

کمبود روی (zinc) شایعترین کمبود مرتبط با ریز مغذی ها در غلات می باشد که نه تنها باعث کاهش کیفیت و عملکرد دانه می شود بلکه باعث کاهش مقاومت غلات به بیماریها نیز می گردد . در دهه اخیر تنوع ژنتیکی قابل توجهی برای تحمل به کمبود روی در غلات گزارش شده است و تلا شها زیادی برای استفاده از چنین تنوعی در برنامه های اصلاحی در حال انجام است . به منظور شناسایی نشانگرهای بالقوه پیوسته با محتوای روی دانه در جو (Horedum vulgare L.) 149 لاین هاپلوئید مضاعف حاصل از تلاقی ارقام Clipper*Sahara3771 مورد استفاده قرار گرفتند . برای شناسایی چند شکلی های بالقوه پیوسته ب انواحی کروموزومی دخیل در صفت مختوای روی دانه ، 80 آغاز گر ISSR، REMAP وIRAP بین ارقام والدی Clipper (ناکارا در جذب روی) و Sahara3771 (کارا در جذب روی) ارزیابی شد . در کل 15 نشانگرچند شکل بالقوه پیوسته با این صفت بین والدین شناسایی شد . بیشترین درصد نشانگر چند شکل باقوه پیوسته با صفت مختوای روی دانه (53/3 درصد )، توسط سیستم نشانگری REMAP تولید شد . از بین نشانگری های چند شکل ، 4 نشانگر تفرق مندلی در جمعیت هاپلوئید مضاعف مورد بررسی نشان داده و از نسبت 1:1 پیروی نمودند . نتایج این تحقیق نشان داد که نشانگر های رتروترنسپوزونی ابزار مناسبی برای شناسایی نشانگر های بالقوه پیوسته با صفت مهم زراعی در جو می باشند و می توانند برا ی اشباع نقش های ژنتیکی مورد استفاده قرار گیرند .

کلیدواژه ها:

جو ، محتوای روی دانه ، نشانگر های رتروترنسپوزونی ، تفرق مندلی