مقایسه بیوانفورماتیکی پلی گالاکتورونازهای قارچی و باکتریایی

پکتیناز های بیماریزای قارجی و باکتریایی جهت نفوذ به سلول گیاهی ترشح می شوند . از میان پکتینازها، پلیگالاکتورونازها، نقش مهمی در تجزیه دیواره سلول گیاهی دارند . پلی گالاکتوزونازها عضوی از خانواده ی گلیکوزیدهیدرولازها (GH28) هستند و شامل اندوپلی گالاکتورونازها (E.C. 3.2.1.15) و اگزوپلی گالاکتورونازها (E.C. 3.2.1.67) می باشند . مهار اختصاصی آنزیم پلی گالاکتوروناز منجر ره ایجاد اختلال در فرآیند بیماریزایی پاتوژن خواهد شد . بنابراین مطالعه جایگاه فعال و مکانیسم عمل پلی گالاکتوروناز های و نیز بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و ساختاری این آنزیم ها جهت شناسایی و معرفی مهارکننده های اختصاصی آنها ضروری می باشد . در این راستا پلی گالاکتوروناز های از منابع مختلف قارچی و باکتریایی جهت تعیین نواحی حفاظت شده و مظالعه ی جایگاه فعال توسط برنامه ی ClustalW مورد بررسی قرار گرفتند ، در تمام پلی گالاکتورونازهای منورد برسی، چهار متویف عملکردی حفاظت شده (NTD, G/QDD, G/SHG, RIK) تعریف گردیدند . همچنینموتیف های ساختاری شامل سیستئین و گلایسین به ترتیب در پلی گالاکتورونازهای قارجی و باکتریایی حفاظت شده می باشند . خصوصیات بیوشیمیایی و روند تکامل ژنتیکی آنها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . به طور کلی و مدر مقایسه با نواع باکترایی ، پلیگالاکتورونازهای قارجی آنزیم هایی پایدارتر، با تیمه عمر بالا و مقاوم در برابر حرارت می باشند . درختچه ی فیلوژنتیک، توالی اسید امینه ای پلی گالاکتورونازها را به لحاظ منبع و مکانیسم عمل متمایز نمود .

کلیدواژه ها:

پلیگالاکتوروناز ، نواحی حفاظت شده ، جایگاهی فعال ، خصوصیات بیوشیمیایی ، درختچه فیلوژنتیک