بررسی نانوحامل های سورفکتانتی غیر یونی خود تجمع گر نیوزومی دارای دوکسوروبیسین به منظور افزایش شاخص هدفمندی در رسانش دارو به سلول های سرطانی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 725

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBTCONF01_058

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

دوکسوروبیسین از گروه آنتی بیوتیک های آنتراسایکلینی است که هرچند به علت تمایل بالایی برای اتصال به DNA و دخالت فیزیکی در عملکرد آنزیم توپوایزومراز II موجب اختلال در فرایند همانندسازی سلول های سرطانی می گردد ولی به دلیل غیر هدفمند عمل نمودن این دارو، اندام های دیگری از بدن نظیر قلب را مورد هدف قرار داده و عوارض جانبی قابل ملاحظه ای را ایجاد می کنند. در این پژوهش داروی دوکسوروبیسین به منظور افزایش کارایی و هدفمندی آن بر سلول های سرطانی، درون حامل های نیوزومی لیپید ساختار بارگذاری شده و ویژگی های فیزیکوشیمیایی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. وزیکول های نیوزومی با استفاده از Tween60، کلسترول و پلی اتیلن گلیکول به ترتیب با نسبت های مولی 67 / 9، 29 / 1 و 3 درصد به همراه 10 میکرو لیتر Tween20، با روش فیلم نازک تهیه شده و دوکسوروبیسین درون نیوزوم هانکپسوله شد. سپس ویژگی های فیزیکوشیمیایی نانوذرات با استفاده از دستگاههای زتا سایزر، SEM FTIR بررسی و در پایان الگوی رهایش دارو در دمای C° 37 محاسبه گردید. راندمان انکپسولاسیون، سایز، شاخص پراکندگی و پتانسیل زتای نانوذرات حاوی دوکسوروبیسین در این پژوهش به ترتیب 94 / 9 درصد،nm 86 / 57، 0 / 755 و 11- میلی ولت است. بررسی سنتیک رهایش دارو در مدت 30 ساعت تایید می کند که نانو سامانه دارای رهایش کنترل شده است به گونه ای که حداکثر رهایش دارو در دمای C° 37، 18 / 4 درصد بوده است مطالعه ی FT - IR و SEM نیز ضمن تایید انکپسوله شدن مناسب دارو، نشان میدهد که میان دارو و سامانه برهمکنشی وجود نداشته و نانوسامانه دارای موفولوژی کروی میباشد. بررسی نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که نانو حامل لیپیدی حاصل با برخورداری از شارژ سطحی منفی، راندمان انکپسولاسیون بالا و رهایش کنترل شدهی دارو، می تواند حاملی مناسب جهت رسانش داروهای شیمی درمانی به سلولها باشد.

نویسندگان

هاشم شاهی مالمیر

کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی میکروبی، گروه زیست شناسی، موسسه غیرانتفاعی نوردانش میمه، اصفهان، ایران.

سیدمهدی کلانتر

دکتری سیتوژنتیک پزشکی، مرکز پژوهشی بیو تکنولوژی، پردیس بین الملل، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، ایران

الهام ساسانی

کارشناسی ارشد بیوشیمی، گروه زیست شناسی، مرکز پیام نور تفت، یزد، ایران

محمد مجدی زاده

کارشناسی ارشد بیوفیزیک، شرکت ریز زیست فناوران فردانگر، مرکز زیست فناوری، پارک علم و فناوری یزد، ایران.