اثر باکتری های محرک رشد (ازتوباکتر و سودوموناس) بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم نان در شرایط عادی و تنش خشکی

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر کودهای محرک رشد گیاه (ازتوباکتر و سودوموناس) بر صفات کمی و کیفی ارقام گندم در شرایط عادی و تنش خشکی در پاییز سال 1388 در ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بوده که ارقام چمران و وریناک در کرت های اصلی و چهار سطح باکتری ( مصرف ازتوباکتر, سودوموناس, هردوی آنها و تیمار شاهد یعنی بدون مصرف باکتری) به صورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی، نشان داد که همه صفات مورد بررسی بجز عملکرد بیولوژیک تحت تاثیر رقم قرار گرفتند. همچنین به جز وزن هزاردانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت تاثیر آبیاری بر سایر صفات معنی دار نبود. تاثیر کود زیستی بر همه صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری نشان داد. نتایج نشان داد که تیمارهای کود زیستی عملکرد بیشتری نسبت به تیمار بدون استفاده از کود زیستی دارند. از طرفی مصرف کود زیستی ازتوباکتر می تواند مقدار نیتروژن مصرفی را کاهش دهد، اما زمانی گندم می تواند عملکرد مناسبی تولید کند که یک منبع کودی به همراه آن استفاده شود. نتایج کلی آزمایش نشان داد، بیشترین عملکرد مربوط به تیمار مخلوط کود زیستی و کمترین عملکرد مربوط به عدم مصرف کود زیستی بوده است.

کلیدواژه ها:

گندم نان ، کود زیستی ، ازتوباکتر ، سودوموناس و اجزای عملکرد