بررسی اثر گیاهان دگرآسیب در دو تراکم کاشت بر مدیریت کنترل علفهای هرزکشت سیب زمینی در مقایسه با روش کنترل شیمیایی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بقایای گیاهان پوششی دگر آسیب بر کنترل علفهای هرز کشت سیب زمینی در مقایسه با 1387 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در قالب طرح بلوک- - روش کنترل شیمیایی، در سال زراعی 88 های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل گیاهان پوششی زمستانه جو، تریتیکاله، چاودار و کلزا هر کدام در دو تراکم کاشت معمول و سه برابر معمول، علفکش پیش رویشی متری بوزین (پودر وتابل 70 درصد) و تیمار شاهد (بدون گیاه پوششی) بودند. بقایای گیاهی مخلوط شده با خاک در تیمارهای چاودار و جو با تراکم کاشت سه برابر، به ترتیب به 45 و ، 1392 گرم در متر مربع، نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. گیاهان پوششی طی سه مرحله نمونهبرداری ( 15 / 1503 و 2 / میزان 5 75 روز پس از سبز شدن سیب زمینی)، علفهای هرز کشت سیب زمینی را بطور معنیداری در قیاس با شاهد کنترل کردند. تیمارهای چاودار و کلزا با تراکم کاشت معمول در طی دوره رشد سیب زمینی بیشترین میزان کنترل علفهای هرز را دارا بودند بطوریکه به ترتیب 41 و 31 درصد میانگین مجموع وزن خشک علفهای هرز را در مقایسه با کنترل شیمیایی کاهش دادند. همبستگی معنیداری به ترتیب از نظر تراکم و وزن خشک علفهای هرز کشت سیب زمینی، و میانگین وزن غده و تعداد غده بزرگ با عملکرد غده سیب زمینی مشاهده شد. تیمارهای کلزا و چاودار با تراکم کاشت معمول دارای بیشترین عملکرد غده سیب زمینی بودند بطوریکه به ترتیب 25 و 22 درصد عملکرد غده سیب زمینی را نسبت به تیمار کنترل شیمیایی افزایش دادند. تیمارهای مذکور، تعداد غدههای با قطر بیش از 70 میلیمتر را در مقایسه با تیمار کنترل شیمیایی به ترتیب 44 و 39 درصد افزایش دادند.

کلیدواژه ها:

گیاهان پوششی ، علف هرز ، سیب زمینی ، کنترل شیمیایی ، عملکر