لزوم توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه نشینی و راهکارهای آن

سکونتگاه های غیر رسمی و شکل گیری آن از جمله پدیده هایی است که در نتیجه جریان شهرنشینی شتابان و با توجه به عدم توازن هزینه و درآمد زندگی در شهرها و به دنبال مهاجرت لجام گسیخته ی روستایی در بیشتر کشورهای جهان و به ویژه کشورهای جهان سوم و در حال توسعه پدیدار گشته است. طی دهه های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیر رسمی به صورت خودرو و خارج از برنامه رسمی توسعه شهری شکل گرفته و گسترش یافته است. با وجود گذشت بیش از یک دهه از ابلاغ دستورالعمل مذکور، در بسیاری از شهرهای کشور هیچگونه اقدامی در خصوص مطالعات و اجرای توانمندسازی و ساماندهی حاشیه نشینی در شهرها به عمل نیامده آمده است. این مقاله به لزوم و تاثیرات مثبت و راهکارهای توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی شهرها با رویکرد توسعه پایدار شهری می پردازد و چالش های موجود را با روش توصیفی تحلیلی با گردآوری اطلاعات در آن به شیوه ی اسنادی مورد نقد و بررسی قرار داده و با ارایه راهکار ایجاد یک مرکز استانی به عنوان حلقه پیوند میان سطح کلان برنامه ریزی و سطح غیر دولتی و محلی آن و پیشنهادات تکمیلی از این طریق با بالفعل کردن توانایی های بالقوه اجتماعی و اقتصادی ساکنان این مناطق، در رونق اقتصادی شهر نیز سود جسته و جمله حاشیه به متن یارانه می دهد را محقق نماییم.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیر رسمی ، حاشیه نشینی ، توانمند سازی ، ساماندهی