بررسی اثر اکسین مصنوعی بر ریشه زایی قلمه های اسطوخودوس و رزماری

سطوخودوس گیاهی است چند ساله از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) با ارتفاع حدود نیم متر با برگ های متقابل ، باریک ، دراز سبز رنگ و پوشیده از کرکهای سفید پنبه ای . گلهای ان برنگ بنفش و به صورت سنبله می باشد قسمت مورد استفاده این گیاه ، گلها و سرشاخه های گلدار آن است روش تکثیر آن تنها از طریق رویشی می باشد زیرا این گیاه عقیم است و تولید بذر نمی کند رزماری ، برگ و سرشاخه های گلدار خشک شده گیاه Rosmarinus officinalid از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) یک درختچه علفی همیشه سبز می باشد . روش تکثیر آن به صورت های قلمه، خوابانیدن، و کشت بذر می باشد که بهترین روش آن قلمه می باشد در این پژوهش که در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه سطح هورمون IBA و IAA وبه غلظت های 0، 1.5 و 3 در هزار در سه تکرار به انجام رسید. پس از تهیه قلمه ها و قرار دهی در غلظت های مختلف هورمون و کشت قلمه ها در کوکوپیت تجزیه و تحلیل نمونه ها و مقایسه تیمارها با آزمون LSD انجام شد و نتایج به صورت زیر به دست امد. بهترین وزن تر ریشه ها در اسطوخودوس در تیمار 1.5 در هزار مشاهده گردید . در مورد ارتفاع ریشه در رزماری بهترین عملکرد مربوط به تیمار شاهد و بدترین ان مربوط به تیمار 3 در هزار می باشد. در مورد صفت وزن خشک رزماری ریشه بیشترین وزن خشک مربوط به تیمار 3 در هزار و کمترین مربوط به تیمار شاهد می باشد.

کلیدواژه ها:

ا Rosmarinus officinalid ، Lavandula officinalis ، ریشه زایی ، IAA ، IBA