اثر تراکم بوته و نسبت اختلاط بر روی عملکرد بیولوژیک و نسبت برابری زمین ذرت دانه ای و ماش سبز

کشت مخلوط الگوی اقتباس شده از سیستم های پایدار طبیعی گیاهان از جمله مراتع است که نشان می دهد طبیعت همواره ترکیب گونه ها را بر حالت تک گونه ای ترجیح می دهد به منظور ارزیابی ذرت و ماش سبز (Vigna radiate L) در تک کشتی و مخلوط آزمایشی در تابستان 1390 در مرکز تحقیقات کشاورزی بروجرد به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تراکم بوته با سه سطح 6، 8، 10 بوته در متر مربع برای ذرت دانه ای رقم sc 704، ا 10، 20، 30 بوته در متر مربع برای ماش رقم پرتو در کرت های اصلی و 5 سطح نسبت اختلاط ذرت - ماش شامل 0:100، 25:75، 50:50، 75:25، 100:0 در کرت های فرعی قرار گرفتند نتایج ازمایش نشان داد که سطوح مختلف تراکم بوته بر صفات ارزیابی شده تاثیر معنی داری نداشت ولی اثر نسبت های اختلاط ذرت دانه ای - ماش معنی دار بود . از طرف دیگر نتایج بدست امده موید آن بود که نسبت اختلاط 25:75 (ذرت - ماش) به عنوان نسبت اختلاط برتر تعیین شد که در این نسبت اختلاط بیشترین عملکرد بیولوژیک ذرت 4/04 کیلوگرم در متر مربع و عملکرد بیولوژیک ماش 52/25 گرم در متر مربع را در کشت مخلوط به خود اختصاص داد. بررسی شاخص های ارزیابی کشت مخلوط نیز نشان داد که این نسبت در تراکم متوسط (D2P2) نسبت برابری زمین معادل 1/58 بالاتر از تک کشتی و سایر تیمارهای مخلوط قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

تراکم بوته ، ذرت دانه ای ، کشت مخلوط ، ماش ، عملکرد بیولوژیک و نسبت اختلاط