تشکیل تعاونی آب بران دشت ارغون بهبهان

پس از گسترش و توسعه شبکه های آبیاری و زهکشی در سطح جهان که از سال 1350 تا سال 1980 به وقع پیوست اغلب دولتها دریافتند که سرمایه گذاری برای تامین هزینه های جاری سالانه شبکه های آبیاری با جمع آور آب بها از کشاورزان امری مشکل است و این نتیجه بدست آمد که تشکیلات اداری متمرکز ، فاقد کیفیت و توان عرضه خدمات آبیاری (بالاخص با تعداد زیادی مزارع کوچک) می باشد استهلاک سریع تاسیسات زیربنایی ، فرسودگی اراضی ، افت کیفیت شبکه های آبیاری ، توزیع نامناسب و اتلاف شدید منابع آب، فرایند مدیریت متمرکز و با سیستم کنترل از بالا دست بود. افزایش دانش و سطح انتظار مشترکین همزمان با کاهش منابع اب و منابع مالی باعث گردید که تعداد زیادی از دولت ها تلاش نمایند تا مسئولیت های مدیریت آبیاری را از بخش دولتی به عرضه کنندگان محلی خدمات آب، تظیر شرکت های تعاونی و تولید و تشکل های مردمی منتقل نمایند.

کلیدواژه ها:

شبکه ، مزارع ، استهلاک ، کیفیت ، شرکت تعاونی