هنر درمانی جنبه های تربیتی- آموزشی آن بر رشد جسمی روانی کودکان

مقدمه وهدف: امروزه توجه به هنر خلق اثر هنری، صرفا محدود به محافل هنرمندان نمی شود. با توجه به رویکرد سازنده هنر از جنبه فرهنگی تربیتی، برخی محققان به این نتیجه رسیده اند که می شود در درمان بسیاری نارسایی های روانی جسمانی افراد از هنر، مدد گرفت. هنر در این جایگاه می تواند بصورت یک روش درمان بکار گرفته شود. هنر درمانی اصطلاحی است که جهت اینگونه موارد، از جانب بسیاری روان پزشکان روانشناسان مورد استفاده قرار می گیرد. موسیقی درمانی، تیاتر درمانی، سفال درمانی، نقاشی درمانی از زمره این موارد می باشد. اگر برای هنر ویژگی ایی سوای ویژگی زیبایی شناسانه آن در این مبحث در نظر بگیریم، در ارتباط با کودکان هنر جای خود را به بازی می دهد.در دنیای کودکان سفال(گل) نقاشی می تواند گونه ای بازی تلقی شود. درمانگر میتواند از این ویژگی هنر جهت دریافت درونیات کودک برای نیل به مقصود خود که همانا کشف نارسایی درمان مشکل کودک است، بهره لازم را ببرد. محقق در این مقاله میکوشد به تعریف هنر درمانی بازی درمانی پرداخته از هنر بعنوان یک روش در درمان اختلالات جسمی رفتاری کودکان از جمله عدم تمرکز، ناخن جویدن، شب ادرای، ضعف عضلانی و... بهره مند شود، بصورت توصیفی تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه ای در برخی موارد آزمایشات میدانی انجام شده از جانب دیگر پژوهشگران جهت رساندن حق مطلب استفاده نماید. هدف از این پژوهش در ابتدا کشف ناهنجاری رفتاری با تکیه بر هنر بازی بدنبال آن ارایه راهکارهایی جهت اصلاح ناهنجاری های رفتاری در کودکان می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کودکان دارای اختلالات جسمی رفتاری مذکور می باشد

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، کودکان ، هنر درمانی ، سفال ، نقاشی