کاربرد هنر در آموزش پزشکی: یک مرور نظام مند حیطه ای

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,174

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCAHMED01_048

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: ذهن انسان ها محتاج درگیری همزمان در فرآیندهای هیجانی و شناختی به منظور ارتقای یادگیری است. رویکرد سنتی آموزش پزشکی توجه کافی به ادغام هنر در کوریکولومها و نقش آن در یادگیری نداشته است لیکن در دهه های اخیر تلاش برای ادغام این دو افزایش یافته است. هدف از انجام این مرور، جستجوی نظام مند پیشینه مرتبط و شناسایی حیطه های اصلی کاربرد هنر در آموزش پزشکی است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مرور نظاممند حیطه ای براساس چارچوب $UNHV DQG ۲۰DOOH است که در آن تمامی مطالعات، اعم از تجربی و غیرتجربی، برای ورود به مرور مورد توجه قرار گرفت. به منظور جستجوی مقالات مرتبط انگلیسی و فارسی زبان، چهار پایگاه دادهای (Ovid MEDLINE, ERIC , Google Scholar, IDML) با ترکیبی از واژگان مش (Art; Education, Medical) و آزاد، مورد استفاده قرارگرفت. پس از انتخاب مقالات، استخراج داده ها با استفاده از فرمهای از پیش طراحی شده توسط دو مرورگر مستقل انجام شد. میزان و ماهیت مقالات ورودی بصورت کمی تحلیل و با استفاده از یک ساختار سیستماتیک، حیطه ها شناسایی شد.یافته ها: در مجموع ۴۳۰ مقاله از پایگاه های مذکور بازیابی شد. پس از حذف همپوشانی و غربالگری، ۶۳ مقاله معیارهای ورود را کسب نمود که هیچ یک فارسی زبان نبود. اکثر مقالات (%۶۰) در ده سال اخیر انتشار یافته بود. مقالات ورودی متشکل از نه مقاله اصیل (%۱۴)، هفت مقاله مروری (%۱۱)، و مابقی (%۷۵) بصورت کامنت، نامه به سردبیر، دیدگاه و... بود. بطورکلی کاربرد هنر در آموزش پزشکی در پنج حیطه اصلی (۱ استفاده از هنر به منظور ارتقای یادگیری (۲ استفاده از هنر بعنوان تسهیل گر توسعه حرفه ای و حرفه ای گری (۳ استفاده از هنر برای نقد رویکرد غالب در آموزش پزشکی (۴ استفاده از هنر به منظور توسعه فن آموزش (۵ استفاده از هنر به منظور شناخت جنبه انسانی طبابت بالینی، شناسایی و خلاصه شد.نتیجه گیری: ظرفیت هنر در ارتقای آموزش پزشکی به اندازه کافی مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته است درحالی که فرصتهای بسیاری برای شناخت و ارزیابی پیامدهای کوتاه و بلندمدت ادغام هنر در آموزش پزشکی پیش روی آنان قراردارد.

نویسندگان

عبدالجواد خواجوی

دکتری تخصصی، استادیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

حسین محمدزاده مقدم

دکتری تخصصی، استادیار، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

سیدفرزین میرچراغی

دکتری تخصصی، استادیار، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

رضا اسماعیلی

دکتری تخصصی، استادیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران