اثر بخشی شعردرمانی براساس درمان فراشناختی بر سندرم شناختی –توجهی: یک مطالعه موردی

زمینه و هدف: این پژوهش تاثیر شعردرمانی بر پایه درمان فراشناختی را بر کاهش سندرم شناختی –توجهی توصیف میکند و آگاه شدن از افکار مزاحم و رسیدن به انعطاف پذیری روانشناختی است.روش: این پژوهش از نوع طرح های مطالعه موردی می باشد که با بهره گیری از طرح تجربی تک موردی برای کاهش علائم سندرم شناختی –توجهی 3 مراجع انجام شد. به منظور گردآوری داده ها مراجع در یک مرحله خط پایه (پیش آزمون)، آخرین جلسه درمان (پس آزمون) و یک ماه پس از درمان (پیگیری) پرسشنامه سندرم شناختی –توجهی را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد و براساس صعود و نزول نمرات در مورد اثر مداخله قضاوت شد.یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که بالاترین سطح بهبود در سندرم شناختی –توجهی 0/40 و پایین ترین سطح 0/33 و این تاثیر در مرحله پیگیری ثابت بود. نتیجه گیری : شعر به عنوان یک روش محتمل درمانی در بهبود اختلالات مرتبط با هیجان از مشخصات قابل توجه فرهنگ ایرانی است. شناسایی کردن مکانیزم های درمان فراشناختی و تغییر دادن آنها به زبان شعر که منجر به کاهش سندرم شناختی - توجهی و علاقمند کردن فرایند درمان و در نهایت به بهبود انعطاف پذیری روانشناختی مراجع می شود.

کلیدواژه ها:

شعردرمانی ، درمان فراشناختی ، سندرم شناختی –توجهی