تاثیر بازی های با قاعده در کاهش پرخاشگری ، بهبود مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان معلول جسمی-حرکتی

مقدمه و هدف: کودکان در بازی های با قاعده که از 4 سالگی شروع می شود با اصول و قوانین موجود در آن آشنا شده و برای بازیها قاعده و قانون وضع میکند. این نوع از بازی ها که با رقابت نیز همراه است، موجب پیروی از قوانین جمعی و رشد اجتماعی کودکان می شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر بازی های با قاعده بر کاهش پرخاشگری، بهبود مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان معلول جسمی –حرکتی شهرستان گناباد در سال 1395 انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه ازنوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل، 40 دانش آموز از بین دانش آموزان دارای معلولیت جسمی – حرکتی شهرستان گناباد با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش 20) نفر) و کنترل 20) نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه با پرسشنامه پرخاشگری باس، پرسشنامه ی مهارتهای ارتباطی تجدیدنظر شده و آزمون شخصیت کالیفرنیا به عنوان پیش آزمون بررسی شدند. سپس تنها گروه آزمایش طی 16 جلسه آموزشی بازی با قاعده قرار گرفتند، ولی برای گروه کنترل آموزش خاصی صورت نگرفت، در ادامه هر دو گروه با پرسشنامه های یاد شده مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار آماری Spss 20 و آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: مقایسه نتایج در گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از برنامه آموزشی و با خنثی کردن اثر پیش آزمون نشان داد درگروه آزمایش نسب به گروه کنترل، آموزش بازی باقاعده به طور معنی داری سبب کاهش پرخاشگری (p> 0/01)، بهبود مهارت های ارتباطی (p> 0/01)، و افزایش سازگاری اجتماعی (p> 0/01)، درکودکان معلول جسمی –حرکتی شده است.نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها، آموزش بازی های با قاعده توسط کادر مجرب برای کاهش پرخاشگری، بهبود مهارتهای اجتماعی و سازگاری اجتماعی معلولین جسمی- حرکتی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

بازی با قاعده ، پرخاشگری ، مهارت های ارتباطی ، سازگاری اجتماعی ، معلولین جسمی حرکتی