مقایسه تاثیر برنامه آشناسازی روند بستری با استفاده از نقاشی و روش چهره به چهره بر میزان ترس و اضطراب کودکان
محل انتشار: نخستین همایش ملی هنر و سلامت
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 306
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCAHMED01_126
تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: آشناسازی کودکان با روند بستری، روش مناسبی برای کاهش ترس و اضطراب کودکان می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین مقایسه تاثیر برنامه آشناسازی روند بستری با استفاده از نقاشی و روش چهره به چهره بر میزان ترس و اضطراب کودکان بود.روش بررسی: بررسی با استفاده از روش نیمه تجربی و انجام پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. آزمودنیهای این پژوهش 44 نفر از کودکان 6 تا 9 ساله بستری در بخش کودکان شهر سبزوار بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، ترس بیمارستانی بروم اضطراب و موقعیتی-خصیصه ای برای کودکان بودند. داده ها توسط نرم افزار spss ویرایش 20 و آمار توصیفی، شاپیروویلک، کای دو، فیشر، t وابسته، ویلکاکسون، منویتنی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بعد از برنامه آشناسازی، در گروه نقاشی و روش چهره به هره،چ ترس و اضطراب (موقعیتی، خصیصهای و کل) کاهش معنیداری داشت .(p<0/05) همچنین بین اضطراب خصیصهای و اضطراب کل در دو گروه تفاوت معنیداری وجود داشت .(p<0/05)نتیجه گیری: استفاده از نقاشی در مقایسه با روش چهره به چهره در کاهش اضطراب خصیصه ای و اضطراب کل کودکان بستری در بیمارستان موثرتر می باشد. لذا پیشنهاد میشود در محیطهایی که پرستاران وقت کافی برای آموزش چهره به چهره جهت ارائه اطلاعات لازم به بیماران ندارند، از نقاشی های آماده شده استفاده نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهربانو طالبی
کارشناس ارشد آموزش پرستاری، گرایش داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، ایران
جواد گنجلو
مربی و کارشناس ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
محمدحسن رخشانی
استادیار، آمار زیستی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
سیدمحسن اصغری نکاح
استادیار، دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران