نقش علوم پایه در تفسیر های باستان جانورشناسی غار کانی میکائیل در شمال زاگرس

مطالعه بقایای استخوانی غار کانی میکائیل در شمال زاگرس اولین تحقیق در رابطه با روش های تفسیر اکولوژیکی، شرایط محیطی گذشته، تنوع زیستی قدیمه، تافونومی و تکامل مهره داران بر روی فلات ایران است. همه بقایای غار در حقیقت یک مجموعه غنی با بیش از 110111 بقایای استخوانی بوده که در اعماق مختلف ترانشه دوم یافت شده اند. مجموعه نامبرده شامل 01 تاکسون از بقایای دوزیستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران بوده که تنها 42 تاکسون آن متعلق به پرندگان و پستانداران بوده است که بر اساس روش های مختلف مورفولوژیک و مورفومتریک شناسایی شده اند. آنالیز های رادیو کربن بر روی هشت نمونه از بقایای استخوانی غار، دوره ای از اواخر پلیوستوسن تا هولوسن را پوشش می دهند. ترکیب اطلاعات مربوط به جنبه های مختلف باستان جانور شناسی غار مذکور و مقایسه آنها با اطلاعات پالینولوژی و پالئوبوتانی در شمال زاگرس موجب مستند سازی و بازسازی این منطقه از ایران از 41 هزار سال پیش تا کنون شده است. به طور کلی، در عبور از آخرین یخبندان در اواخر پلیوستوسن و آغاز هولوسن، شرایط خشک و سرد به تدریج به شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب تغییر کرده و به تبع آن طیف جانوری نیز دستخوش تغییرات بسیاری شده است

کلیدواژه ها:

غار کانی میکائیل ، مهره داران ، پلیوستوسن ، هولوسن