میراث باستانشناختی هنر مینای خانه بندی

قدیمیترین تکنیک مورد استفاده در تاریخ مینا، تکنیک خانه خانه، حفرهای، حجره حجره ای یا خانه بندی است. این هنر در طول تاریخ همچون سایر هنرها دچار تحولات چشمگیری بوده است. اولین نمونه های بارز این هنر در زیورآلات دوره هخامنشی دیده می شود.روند ساخت مینای خانه بندی در دوران اشکانی و ساسانی ادامه داشت تا این که میناکاری درصدر اسلام رواج خود را به علت معطوف بودن هنر ایران به تزئین کتب اسلامی از دست می دهد؛ اما در دوره های بعدی اسلامی، میناکاری دوباره رونق خود را بیشتر از پیش به دست می آورد و میناکاری بر روی بسیاری از ظروف مطلا، سیمین و مسین انجام می شود. در حال حاضربه طور دقیق نمی توان گفت که اولین خاستگاه این هنر مربوط به کدام کشور می باشد زیرا مطالعات دقیق باستان شناسی در این زمینه صورت نگرفته است.این پژوهش، که به شیوه تاریخی توصیفی انجام شده، بر اساس کتب، مقالات و مدارک موجود به شناخت مینای خانه بندی وسیر تحول این هنر در طول تاریخ باستان شناسی ایران پرداخته است که پس از بررسی های انجام شده و فن شناسی تاریخی مینای خانه بندی، این تحقیق شناخت و بررسی مینای خانه بندی در دوران مختلف را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مینای خانه بندی ، دوران باستان ، مینای دوره اسلامی