بررسی وضعیت استقرارهای عصر مس و سنگ میانه (دالما) دشت هرسین

همزمان با عصر مس و سنگ میانه، در شمال غربی ایران و زاگرس مرکزی سنت سفالی همگونی رایج میشود که بعدها به سنت سفال دالمایی معروف شد. در حوزه زاگرس مرکزی دشت های میان کوهی زیادی وجود دارند که این سنت در آنها شناسایی شده است. منطقه هرسین یکی از این نواحی است که با بررسی سال های 1381 و 1388 ، دارای 7 محوطه شاخص با سفالهای نوع دالمایی است که شامل محوطه های نازلیان، تپه شیران بیشه میرمینک، تپه حمیل گوهره، تپه چغا سبز، قبرستان قدیم بلوردی و تپه پشت خورتاو است. این مقاله با روش مطالعات مقایسه ای و ترکیبی از داده های باستان شناسی و کتابخانه ای برآن است تا سنت سفال همگون نوع دالمایی دشت هرسین را مورد مطالعه و ارزیابی قرار دهد. با توجه به بررسی ها می توان گفت که منطقه هرسین در دوره مس و سنگ میانه دارای ارتباطات فرهنگی با نواحی آذربایجان، ماهیدشت و کنگاور بوده است و به عنوان یکی از مسیرهای اصلی گسترش سنت سفال دالما از مناطق شمالی تر به محوطه های شمال شرقی لرستان نظیر کاکاوند، دلفان و الیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

زاگرس مرکزی ، دشت هرسین ، مس و سنگ میانه ، سفال دالمایی